wtorek, 22 marca 2011

Czy student też może inwestować ? - Kredyt Studencki

Czy student też może inwestować ? - Kredyt Studencki

Autorem artykułu jest Kamil Fudali



Czy będąc studentem w tak młodym wieku można inwestować, pomnażac swój kapitał. Jak w czasie nauki zadbać o swoją przyszłość, ile możemy zyskać, jak zacząć oraz gdzie szukać.
Czy student może inwestować?

Mało kto zadaje sobie to pytanie. Większość z nas powie "tak", każdy może inwestować, ważniejsze jest chyba to kogo na to satać. No więc czy na prawdę każdy student jest w stanie inwestować? Sam jestem studentem 5 roku tak więc koncząę swoją kadencję. Od zawsze interesowałem się finansami więc i postanowiłem zainwestować. Nie posiadając zamożnej rodziny oraz żadnych innych środków pieniężnych zainwestowałem i teraz wiem że inwestowanie jest i może być dla każdego. Aktualnie w trakcie bessy zyski nie są duże (dla osób stawiających na bezpieczeństwo jest to suma około 7-10%) jednak podczas ostatniej hossy (czekam teraz na następną) zyski w oparciu chociażby o fundusze inwestycyjne są naprawdę nieprzeciętne.

No ale powróćmy do setna sprawy i pomyślmy jak student może zadbać o swoją przyszłość i ile jest w stanie zyskać w bezpiecznym horyzoncie czasowym stosując możliwo najbezpieczniejsze instrumenty finansowe. W końcu nie chodzi o to aby młody człowiek zaczynając start w dorosłe życie popadł w zadłużenie No chyba że posiadasz różne środkami. Wtedy nie ma o tym mowy. Wielu z nas słyszało na pewno słyszało o kredycie studenckim myśląc, że przeznaczony jest on jedynie dla osób nie posiadających dostatecznych środków na własne studia. Jednak czy wymóg bankowy wysokości progu - dochodów na jednego członka rodziny w wysokości > 1700 zł nie świadczy o tym że kredyt nie jest tylko dla najbiedniejszych. Preferencyjny kredyt studencki jest więc dla każdego kto tylko się uczy i przede wszystkim chce tą naukę kontynuować. Zwracając uwagę na jego oprocentowanie (zaledwie 2,3%) można śmiało powiedzieć że są to pieniądze za darmo. Przecież inflacja w kraju jest równa ponad 4% . Pomyślmy, zaciągając taki kredyt otrzymujemy po 5 latach sumę pieniędzy równą około 30 000 zł !! Tak .. 30 000 tyś ? Do tego 7 lat bez żadnego oprocentowania.

Taki kredyt warto zaciągnąć nawet nie mając żadnego celu. Po studiach może się okazać że nagle chcemy otworzyć działalności gospodarczą, kupić nowy lub pierwszy samochód, rozpocząć nowe inne życie i właśnie wtedy w tym czasie zaciągamy kredyty. Niestety wtedy też kosztuje nas on niebagatelne pieniądze gdzie odsetki po zakonczeniu spłąt często są równe 100% jak nie więcej co sam kredyt.

Drugą stroną medalu jest to, że może warto aby przez te 7 lat karencji kredytowej, gdy pieniądze co miesiąc wpływają na nasze konto bez żadnych konsekwencji pomnożyć te darmowe fundusze, zwracając do banku co do banku należy oraz zatrzymać sobie o wiele więcej na przyszłość. Tak teraz można powiedzieć że mamy pieniądze za damo. Dziś coraz więcej młodych osób rozpoczyna przygodę z inwestowaniem. Ważne jest tylko to, aby nie robić niczego w ciemno, pochopnie i na szybko. Nie możemy wziąć 30 000 tyś złotyvh wsadzić w byle jakie akcje czy fundusze i siedzieć z założonymi rękami czekając na gotowe. W ogóle powiedział bym że w przypadku studentów osobisty kontakt z giełdą powin być na ostatnim miejscu a najlepiej w ogóle nie brany pod uwagę. Chyba że rozpoczniemy w trakcie bessy ... wykupimy powiedzmy wszystkie akcję wig20 i będziemy cierpliwi. W dłuższym horyzoncie czasowym możemy liczyć na bardzo duże zyski. Porównując wykres WIG20 z poprzednich 15 lat ... licząc wszystkie a to wszystkie zyski oraz straty index wig20 zyskał ponad 4000%. Tak więc nawet GPW jest "bezpieczne", wystarczy wiedzieć kiedy, jak i gdzie mniej więcej zacząć oraz zamortyzować - rozproszyć ryzyko dłuższym horyzontem czasowym. Jednak nie sposób wszystkiego opisać w jednym topiku.

Inwestowanie jest naprawdę dla każdego, a my - studenci mamy do tego dodatkową okazję dzięki wspomnianemu produktowi bankowemu. Rozpocznij od pogłębienia tematu np na stronie internetowej www.finanseosobiste.biz , gdzie dowiesz się czym jest preferencyjny kredyt studencki , jaki bank oraz konto bankowe wybrać, ile możesz zyskać oraz w jaki sposób rozpocząć przygodę z inwestowaniem.
---

Tekst autorski O inwestowaniu K. Fudali - Darmowe artykuły, możliwość kopi w niezmienionej formie z podniem źródła.


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak przewidzieć ruchy cen akcji?

Jak przewidzieć ruchy cen akcji?

Autorem artykułu jest Arkadiusz Dutka



Wskaźniki giełdowe, oscylatory, Jak skutecznie inwestować na GPW, co to są wskaźniki giełdowe

Jak przewidzieć ruchy cen akcji?

Jest to pytanie zadawane przez wszystkich inwestorów, którzy inwestują swój kapitał w papiery wartościowe. Obrót akcjami trwa już od paru ładnych lat i od tego czasu zostało wynalezione mnóstwo elementów, które pomagają inwestorom zarabiać.
Chciałbym opisać jeden z wskaźników giełdowych. Co to jest…?

Wskaźnik który na podstawie wykresów danej spółki próbuje określić za pomocą danego wzoru ruch akcji.
Tej definicji nie trzeba znać. Najważniejsze , aby umieć zastosować dany oscylator w praktyce.

Na początek opiszę RSI .

RSI (relativ strength index)


Oscylator ten jest z powodzeniem używany na wszystkich typach rynku.
Wskaźnik porównuje obecne zachowanie się danego instrumentu z jego zachowaniem z przeszłości.

RSI posiada swój wzór:

RSI = 100-100∕1+RS
RS=(a/b)
a = Średnia wartość wzrostu cen zamknięcia z y dni
b = Średnia wartość spadku cen zamknięcia z y dni
Rzecz jasna tego wzoru nie musisz znać na pamięć. Obliczaniem zajmują się serwisy giełdowe: Podam przykładowe:

bossa.pl
bankier.pl
parkiet.com

Im krótszy okres czasu, tym bardziej czuły jest oscylator i tym szersza jest jego amplituda. Wskaźnik siły względnej sprawdza się w momencie gdy jego oscylacje sięgają dolnych i górnych ekstremów. Jak to interpretować.
• RSI na poziomie 100 zwiększa prawdopodobieństwo odwrócenia trendu na zniżkowy,
• RSI na poziomie 70 i więcej należy akcje kupować
• RSI na poziomie 30 i mniej należy akcje sprzedawać
• RSI na poziomie 0 zwiększa prawdopodobieństwo odwrócenia trendu na zwyżkowy.
Dlaczego? Bo pow. 70 cena akcji wkracza w trend wzrostowy. poniżej 30 zniżkowy
Zobacz jak wyglądają takie wykresy.
Oscylator RSI jest najpopularniejszym wskaźnikiem giełdowym na świecie. Dzięki niemu inwestorzy dziennie zarabiają po kilkadziesiąt milionów . Pomyśl, czy nie dobrze byłoby być jednym z nich.
Sam wskaźnik dla ciebie nic nie zarobi . Najważniejsza jest umiejętność jego odczytywania. Nie potrzebna jest wiedza na poziomie studiów wyższych, ale trzeba mieć pojęcie o tym i o tamtym. Pamiętaj, że tego oscylatora nie można stosować samodzielnie. Co to znaczy? A to, że należy sugerować się również innymi wykresami cenowymi. Polecam książkę , w której bardzo dobrze wytłumaczone jest stosowanie oscylatora, aby efektywnie zarabiać.

---

Bądź szybszy od innych i dowiedz się jak inwestować w akcje, obligacje i waluty? Zacznij zarabiać na giełdzie!


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zmień swoją mentalność. Inwestuj!

Zmień swoją mentalność. Inwestuj!.

Autorem artykułu jest Arkadiusz Dutka



Sposób na zarabianie pieniędzy, Inwestowanie na giełdzie, gra na giełdzie, Jak grać aby wygrać, Inwestowanie pieniędzy, Jak skutecznie inwestować, Chcę zacząć inwestowanie, Chcę zacząć zarabiać, Inwestuj, Skuteczne inwestowanie,

Zmień swoją mentalność.

Jaki jest cel tego, że piekarz wstaje o czwartej nad ranem i idzie wypiekać chleb, że szewc wykonuje mozolną pracę naprawiając buty, że murarz domy buduje itd.…
Każdy z nich robi to, po to aby zarobić. I dobrze. Jednak wszystkie zawody, które wymieniłem powyżej polegają na wyuczeniu się pewnych czynności i wdrożenia ich w swoją pracę. Co z tego? Większość zawodów tego typu jest wykonywana za (nie oszukujmy się) marną pensję.
Kto zatem zarabia „Większe pieniądze”…
Nie inwestor giełdowy, nie najlepszy sprzedawca, nie „Król” marketingu, ale osoby, które same wymyśliły jakąś strategię, która w przyszłości będzie skuteczna.
Jak to rozumieć…?
Chodzi tu głównie o to, aby samemu coś stworzyć. Coś z czego w przyszłości będziesz mógł/mogła czerpać zyski. Nie mówię tu o biznesie na jakąś ogromną skalę, wiemy, że coś takiego to nie kwestia kilku dni, miesięcy czasem nie nawet kilku lat.
Chciałbym Ci podsunąć pomysł, według którego mógłbyś dążyć do zarabiania trochę większych pieniędzy.
Wielu ludzi, gdy usłyszy słowo giełda, inwestor giełdowy, cena akcji spółki X wzrosła. Myślą, To nie dla mnie trzeba mieć szczęście i dużą wiedzę, aby być inwestorem. Dlatego Ci ludzie nie mogą nic poważniejszego w życiu osiągnąć. To jest właśnie ta mentalność którą trzeba zmienić.
Uwierz mi, że jestem samoukiem. Książkę, która odmieniła moje życie kupiłem mając 14 lat. Od tego momentu pokochałem giełdę i zacząłem się samodoskonalić poprzez czytanie innych lektur napisanych przez światowej klasy inwestorów.
Nie mówię, tu abyś od zaraz poszedł inwestować na giełdę. To by była głupota. Wielu ludzi powie Trzeba mieć kapitał.
To akurat najmniejszy problem. Każdy inwestuje tyle ile uważa za stosowne. Wielu początkujących zaczyna w granicy do 10tys. Jeśli pomyślisz, że to dużo, to zacznij oszczędzać. Odkładać pieniądze i powiedzieć sobie Za półtora roku w czerwcu zaczynam inwestować na giełdzie. Pomyśl, masz półtora roku czasu na to, aby zaoszczędzić pieniądze i zdobyć potrzebną ci wiedzę i umiejętności.
Możesz już dziś zacząć oszczędzać i inwestować.
Co? Inwestować…. Tak, ale nie w akcje, tylko w swoją wiedzę. To jest pierwsza inwestycja, jaką się dokonuje. Co jest w tym najlepszego? To że zawsze odniesiesz zysk i nigdy nie wiesz z jak dużym procentem. Im szybciej to sobie uświadomisz tym lepiej.
Sądzę, że giełda jest dla każdego kto tylko chce zarobić pieniądze. Każdy Jan Kowalski i Józef Nowak mogą zaczynać od zera i za parę lat być wielkimi inwestorami.
To właśnie jest najlepsze w inwestowaniu na giełdzie.
Więc zastanów się , może i ty staniesz się inwestorem.
Polecam przydatne lektury:

---

Nie siedź bezczynnie i zarabiaj. Poznaj inny sposób zarabiania


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dlaczego warto zarabiać na pożyczkach społecznościowych?

Dlaczego warto zarabiać na pożyczkach społecznościowych?

Autorem artykułu jest Marcin Samsel



Chcesz zarabiać nawet 26% rocznie? Takie możliwości daje ci inwestowanie w pożyczki społecznościowe. Na czym polega ta idea, gdzie można zainwestować - o tym w tym artykule.
Idea pożyczek społecznościowych (ang. social lending) powstała w 2005 r. Polega ona na skupieniu ludzi, którzy mają nadwyżki finansowe i chcą je zainwestować i ludzi, którzy chcą te pieniądze pożyczyć. Pożyczkobiorca lub pożyczkodawca określa na jakich warunkach zaciągnie lub udzieli pożyczki, a po podjęciu decyzji wszystkie formalności zawierane są za pośrednictwem serwisu. Sam serwis zarabia głównie dzięki pobieranym prowizjom. Pierwszą firmą, która zaoferowała tego typu usługi była brytyjska Zopa (Zone of Possible Agreement).

W Polsce pierwszy serwis social lending – Kokos – powstał na początku 2008 roku i to na nim się skupię. Patronat nad projektem objęła firma Blue Media, która jest znana m.in. z doładowań elektronicznych telefonów przedpłaconych przez Internet oraz systemów płatności on-line dla banków.

Żeby móc zaciągać pożyczki lub inwestować należy dokonać weryfikacji konta bankowego, która polega na przelaniu 5 zł na konto Kokosa. Następnie należy zgodzić się na sprawdzenie danych w InfoMonitorze i KRD. Możliwa jest też weryfikacja telefonu i weryfikacja naszego konta na Allegro, dzięki czemu po wystawieniu aukcji będą wyświetlane statystyki naszego konta. Aktualnie trwa promocja i Kokos nie pobiera prowizji.

Kokos.pl stawia na bezpieczeństwo – wnioskowana kwota pożyczki dzielona jest między kilku pożyczkodawców, tak by kwota jednorazowo udzielonej pożyczki między dwiema osobami nie była większa niż 500 złotych i nie mniejsza niż 50 złotych. Każda osoba ma rating, który zależy od terminowych spłat bądź zainwestowanej kwoty. Na każdej aukcji przedstawiany jest także stan finansowy pożyczkobiorcy, dzięki czemu możemy ocenić czy warto pożyczyć właśnie tej osobie. Ponadto pożyczkobiorca ma możliwość ubezpieczenia pożyczki. Kokos współpracuje także z firmą windykacyjną.

Tyle jeżeli chodzi o ogólne informacje, teraz to co najciekawsze, czyli co z tego ma inwestor.

Kokos uniemożliwia zawarcie między użytkownikami umów z oprocentowaniem przewyższającym dozwolone w polskim prawie odsetki czyli czterokrotności stopy lombardowej. Od 24 grudnia 2008 r. stopa zwrotu z inwestycji może zatem wynosić nawet 26% w skali rocznej.

Przedstawię to na przykładzie:

Pożyczkobiorca określił oprocentowanie na okres 6 miesięcy na 10% (czyli 20% w skali roku). Maksymalnie możemy zainwestować 500 zł i tyle właśnie postanowiliśmy włożyć. Oprocentowanie liczone jest od kapitału na okres kredytowania, a zatem razem po 6 miesiącach otrzymamy 550 zł, czyli brutto zarobimy 50 zł. Należy pamiętać o podatku Belki, który wynosi 19% od zysku – w naszym przypadku po zaokrągleniu 10 zł. Netto zysk wyniesie więc 40 zł.

Porównajmy to teraz do lokaty. Polbank oferuje sześciomiesięczną lokatę oprocentowaną na 6,5% w skali roku. Minimalna kwota to 500 zł, czyli tyle samo ile zainwestowalibyśmy w Kokosie. Po sześciu miesiącach dostajemy 516,47 zł. Również w tym przypadku musimy zapłacić podatek od zysku z oszczędności, który w tym wypadku wyniesie po zaokrągleniu 3 zł. Netto zarobimy zatem 13,47 zł.

Inwestując w Kokosie zarobimy w tym wypadku aż 26,53 zł więcej, prawie trzykrotność tego, co na lokacie! Pamiętajmy także, że pożyczając pieniądze co miesiąc dostajemy ratę, którą znów możemy zainwestować.

Podsumowując, pożyczki społecznościowe to bardzo dobry sposób na dywersyfikację portfela. Przy uważnym ocenianiu pożyczkobiorcy ponoszone przez nas ryzyko nie będzie duże, a potencjalne zyski bardzo atrakcyjne.

Zarejestrować można się pod poniższym linkiem:
http://www.rentier-blog.pl/redirect/kokos
---

Marcin Samsel jest blogerem i e-biznesmenem. Autor prowadzi bloga o niezależności finansowej, e-biznesie i niekonwencjonalnym stylu życia.


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Czy da się przewidzieć upadłość firmy?

Czy da się przewidzieć upadłość firmy ?

Autorem artykułu jest Rafał Możdżeń



Wczesna diagnoza spółki akcyjnej w którą inwestujemy na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie czy też kontrahenta z którym prowadzimy interesy może ustrzec nas przez stratą aktywów, kapitału lub po prostu czasu i nerw.
Wstęp

Czy możliwe jest w ogóle przewidzenie upadłości firmy ? Oczywiście tak aczkolwiek nie ma metody gwarantującej 100% skuteczność. Istnieje wiele sposobów i jedną z nich jest wykorzystanie ogólnie dostępnych danych. Takim danymi są sprawozdania finansowe. W przypadku spółek giełdowych sprawozdania są regularnie publikowane. W pozostałych przypadkach firmy zobowiązane są do złożenia sprawozdań do sądu rejestrowego. Można więc przejść się do niego i spisać interesujące nas dane. Oczywiście jest wiele metod przewidywania upadłości a jedną z nich jest wskaźnik Altmana.

Dlaczego firmy upadają ?

Co powoduje upadłość firmy ? Ogólnie lista powodów jest bardzo długa i z reguły idą ze sobą w parze. Rzadko bowiem zdarza się by jeden czynnik spowodował upadek firmy chociaż jest to możliwe. Zbierzmy więc listę najpowszechniejszych czynników.

1. Niekompetentne zarządzanie
2. Brak kontroli lub nieprawidłowa kontrola nad finansami:
- Słaba kontrola wewnętrzna
- Brak dyscypliny
- Brak narzędzi wspomagających podejmowanie decyzji
3. Nieprawidłowa polityka i gospodarka finansowa:
- Nadmierne inwestycje lub brak inwestycji
- Nadmierne koszty
- Ujemne przepływy pieniężne
- Struktura finansowania firmy
- Zarządzanie kapitałem obrotowym
4. Słaba polityka marketingowa i sprzedażowa
5. Nieodpowiednia skala działalności firmy
6. Brak innowacyjności / usprawnień
7. Skomplikowane przepisy w tym fiskalne
8. Silna konkurencja na rynku
9. Gwałtowny spadek popytu
10. Biurokracja

Moim zdaniem jest pierwszy z czynników czyli niekompetentne zarządzanie jest najważniejszym. Jeśli bowiem firma ma sprawnych, świadomych, wykształconych, przewidujących menedżerów, to nie powinni oni dopuścić albo przynajmniej powinni znacznie zminimalizować ryzyko wystąpienia pozostałych czynników. Pod pojęciem zarządzania mam także na myśli bałagan organizacyjny, kumoterstwo, brak polityki zatrudnienia i rozwoju kadr itd. Kluczowa jest tutaj postawa prezesa zarządu, ponieważ to on dobiera sobie z reguły współpracowników oraz kreuje kulturę organizacji. Zatem dobór właściwych osób do kierowania firmą jest podstawą sukcesu.

Wskaźnik Altmana

Wskaźnik Altmana znany także jako wskaźnik Z (Z-score) został zaprezentowany w 1968 r. przez prof. Edwarda I. Altmana na podstawie analiz danych spółek giełdowych. Zanalizował on 66 spółek amerykańskich w tym 33 upadłych. Badania zostały powtórzone w 1977 r. na próbce 177 firm w tym 56 upadłych. Altman skupił się na firmach produkcyjnych z sumą aktywów większych niż 1 milion USD. Na podstawie ponownych badań wskaźnik został zweryfikowany dzięki czemu powstały dwa dodatkowe wzory (model A i model B).

Czy można bazował na tym wskaźniku ? Czy jest on niezawodny ?

O tym w dalszym ciągu publikacji, którą można darmowo pobrać po zapisaniu się na gratisowy newsletter Sprawozdań Finansowych:
http://sprawozdaniafinansowe.googlepages.com/altman
---

E-Biznes możesz zacząć i Ty ! Blog e-biznesowy Dobre książki


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak zostać rentierem?

Jak zostać rentierem?

Autorem artykułu jest Paweł



W dzisiejszym artykule chciałbym pokazać Ci, że możliwe jest osiągnięcie stanu rentierstwa. Nawet jeśli niewiele zarabiasz, możesz tak pokierować swoją sytuacją finansową, żeby w wieku przedemerytalnym zrezygnować z pracy i utrzymywać się z odsetek.
W dzisiejszym artykule chciałbym pokazać Ci, że możliwe jest osiągnięcie stanu rentierstwa. Nawet jeśli niewiele zarabiasz, możesz tak pokierować swoją sytuacją finansową, żeby w wieku przedemerytalnym zrezygnować z pracy i utrzymywać się z odsetek.

Daleki jestem od obiecywania niestworzonych rzeczy, dlatego w swoich obliczeniach przyjmuję 3% roczną stopę procentową - według której obliczana będzie wielkość odsetek od Twoich oszczędności. Zdaję sobie również sprawę z tego, że z roku na rok inflacja zmniejsza siłę nabywczą naszych pieniędzy, dlatego roczna stopa procentowa w moich obliczeniach oznacza premię ponad aktualną roczną stopą inflacji. Oznacza to że w przypadku, gdy inflacja będzie wynosiła 2%, zakładam że zainwestujesz pieniądze na 5% w skali roku. Gdyby inflacja wyniosła 4% musisz zainwestować na 7% w skali roku. Uwzględniam też stały podatek Belki w wysokości 19%.

Moje obliczenia pokazują jak działa mechanizm procentu składanego i jaka siła w tym drzemie.

Masz 26 lat. Palisz codziennie dwie paczki papierosów. Kosztuje Cię to 20 zł na dzień. Postanawiasz rzucić nałóg i zaoszczędzone pieniądze przeznaczyć na emeryturę. Jak wyglądają Twoje finanse? Zakładam kapitalizację miesięczną odsetek. Po pierwszym miesiącu masz zaoszczędzone 601,57 zł. Po pierwszym roku masz na koncie 7423,8 zł. Po 10 latach masz na koncie 100 911,28. Po 20 latach 287 727,85 zł. Po 30 latach 608 622,12 zł. Masz 56 lat i rentę z tytułu odsetek w wysokości 102,69 zł dziennie. Miesięcznie daje to 3080,7 zł dodatkowej emerytury.

Obliczenia te wykonałem na podstawie arkusza kalkulacyjnego "Proste zestawienie finansowe”, który otrzymacie za darmo w piątej lekcji kursu osiągania niezależności finansowej. Wystarczy zapisać się na darmowy kurs osiągania dostępny na mojej stronie.

Mam nadzieję że zachęciłem was do oszczędzania. Albo chociaż do rzucenia palenia

Pozdrawiam

Paweł Dobrzyński
www.teoria-inwestowania.pl

---

www.teoria-inwestowania.pl - pomnażanie i inwestowanie pieniędzy w praktyce..


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Stadne zachowania i urodzaj fałszywych proroków

Stadne zachowania i urodzaj fałszywych proroków

Autorem artykułu jest Bartosz Stawiarski



Każdy tłumny ruch w kierunku jednej kategorii inwestycji jest odwiecznym sygnałem schyłku opłacalności tychże inwestycji. Tłumacząc to na realia rynków finansowych: widząc takie stadne, euforią podszyte zachowania można mieć pewność nadchodzącego końca dotychczasowego trendu.
Każdy tłumny ruch w kierunku jednej kategorii inwestycji jest odwiecznym sygnałem schyłku opłacalności tychże inwestycji. Tłumacząc to na realia rynków finansowych: widząc takie stadne, euforią podszyte zachowania można mieć pewność nadchodzącego końca dotychczasowego trendu. Ogromna liczba inwestorów którzy ulegli zbiorowej modzie ujawnia się zwłaszcza po przeminięciu hossy, gdy miejsce obiecanych zysków zajmują rosnące straty. Rozmiar porażki byłby mniejszy, gdyby nie bezkrytyczne słuchanie rad fałszywych proroków rynkowych.

Od strony psychologicznej mania tulipanowa z XVII w. niczym się nie różni od manii dotcomów kończącej XX w. Odmienne są jedynie czasy i obiekty inwestycyjnego uwielbienia, natomiast schemat stadnych zachowań pozostaje uniwersalny. Dlatego właśnie podczas korowodu wszelakich cykli gospodarczych wielkie zyski są udziałem mniejszości, która bez rozgłosu korzysta na chciwości i naiwności większości. Te właśnie dwie wady: chciwość i naiwność mogą być w takich sytuacjach przekute w asy w rękawie wąskiej grupki wspomnianych kreatorów nastrojów zbiorowości.

Przez ostatnie kilkanaście lat do rangi takowych kreatorów, ocierających się o wyrocznie, urośli przedstawiciele czołowych banków inwestycyjnych, agencji ratingowych, tudzież co bardziej eksponowani eksperci. Są świetnie obeznani z psychologią tłumu i można postawić dużą sumę pieniędzy, że oni sami szykują się do dokonania inwestycji w kierunku odwrotnym do lansowanego. Są to właśnie działania obliczone na wywołanie efektu skali i to nieprzypadkowo właśnie u schyłku trendów, do których te opinie się odnoszą. Zysk wpadający do portfeli piewców trwania kończącego się trendu jest tyleż czysty pod względem ponoszonego (minimalnego) ryzyka, co brudny pod względem standardów etycznych.

Na naszym krajowym podwórku, by nie rzec: piaskownicy, również znaleźć można kilku takich specjalistów od kreowania nastrojów mas. Reprezentują oni ważne i aktywne na rynku instytucje, nie wyłączając tych zagranicznych, ostatnio podejrzanie hiperaktywnych. Co jakiś czas podmioty te mają wiele do powiedzenia, niezmiennie w okolicach punktów zwrotnych. Najnowsza historia obfituje w takie przykłady medialnego nagłaśniania i tworzenia niezdrowego szumu.

Przypomnijmy po dwa epizody z hossy i bessy. Nagonka na kupno nieruchomości po cenach oderwanych od fundamentów w połączeniu z manią spółek deweloperskich (2006/2007 r.); medialne kampanie TFI roztaczające wizje wielkich zysków (początek 2007). Epatowanie kryzysem i straszenie dalszymi spadkami giełd, podczas gdy kryzys ten trwa już drugi rok, a giełdy spadły o 50-70 proc. od szczytu (2008/09 r.). Wreszcie najnowsza histeria wokół słabości złotego i coraz głupsze poziomy docelowe dla kursu euro, dolara czy franka - tak jakby Polska notowała parametry gospodarcze Estonii czy Ukrainy.

Jak się okazuje, skuteczność tych prognoz czyni z ich autorów raczej antywskaźniki, ale wspomniana poczytność takiego generuje swoisty efekt dźwigni w postaci dodatkowego nasilenia tłumnych zachowań. Tłum może posłużyć jako zbiorowy dawca sumarycznie wielkiego kapitału. Niematerialna gra na emocjach podszyta jest jak najbardziej materialną grą o olbrzymie stawki. Mechanizm ten można przyrównać do piramidy, w której kilka ważnych źródeł opiniotwórczych wydaje prognozy, wciągając do gry tych, którzy zarażą manią swoje rodziny i znajomych. Te ostatnie (acz najliczniejsze) ogniwa gaszą światło pośród szalejącej kampanii we wszystkich mediach. Tymczasem trend się załamuje, kramik inwestycyjny zostaje zamknięty, a zwycięsko z tej batalii wychodzą ci nieliczni, którzy zachowali niezależne myślenie.

Nie ma nic złego, gdy prognozy czy rekomendacje od dłuższego czasu podążają z trendem, oddając z grubsza faktyczny stan rynku. Podnoszenie cen docelowych w trakcie hossy, obniżanie podczas bessy, korekty PKB, itp. - jest to w pełni uzasadnione. Poważne wątpliwości co do wiarygodności rodzą się w chwili, gdy rozpoczyna się festiwal licytacji wycen, a wśród opiniotwórczych prognostów, analityków, ekspertów, itp. panuje niemal jednomyślność.

Sygnał do ewakuacji z rynku jest tym mocniejszy, im więcej gromadzi się obiektywnych danych sugerujących koniec trendu. W okolicach długoterminowych szczytów i dołków fałszywi prorocy mają swoje pięć minut, za które zwykły tłum płaci największy rachunek. Okazja do zysków z tego tytułu zdarza się raz na kilka albo kilkanaście lat, zatem w takich chwilach nie ma miejsca na żadne sentymenty. Jest chłodna kalkulacja lub ewentualnie bezdenna głupota, jeśli takie rekomendacje faktycznie nie mają podbudowania w zakulisowych działaniach.

Dziś szczególnie niebezpiecznie igra się z wyrokowaniem losu złotego. Na razie padają poziomy 5 lub 5,5 zł za euro, niedługo może usłyszymy 7 albo 10. Trwa sianie paniki, a w kantorach waluty są w niedoborze. U schyłku ubr. szczególnie uaktywnił się jeden z amerykańskich banków inwestycyjnych, który najwyraźniej znalazł sobie nad Wisłą poletko do spekulacji (problem zapadających opcji walutowych chyba nieprzypadkowo zbiegł się w czasie).

W każdym przypadku po minięciu euforii wyceny wracają do długoterminowej równowagi. Przypomnijmy, że ropa naftowa też miała dojść do 250 czy 400 dolarów za baryłkę ledwie pół roku temu. Według licznych przedstawicieli funduszy inwestycyjnych polskie akcje były niezmiennie „atrakcyjne” nawet podczas monstrualnej bańki z 2007 r. Dlaczego dziś, po spadku giełdy o ponad 60 proc. ci sami eksperci zamilkli. Czyżby teraz z kolei było drogo?

Fałszywi prorocy pozostają bezkarni i dobrze zarabiają na uprawianym procederze. Dobrym przykładem są opływający w milionowe premie skompromitowani notable z upadających anglosaskich banków inwestycyjnych, którzy do spółki z agencjami ratingowymi dosłownie naganiali na instrumenty oparte o śmieciowe hipoteki. Obecnie są wielomiliardowe straty rozprzestrzenione na całe gospodarki.

Zachowanie dystansu pośród szumu i wstrzemięźliwa nieufność wobec wysypu rekomendacji w dobie zmiany trendu to remedium na potencjalne tarapaty. Racjonalna kalkulacja pozwala nie przespać dogodnego momentu ewakuacji, zwiększając szansę uniknięcia finansowej kontuzji, której leczenie trwa latami. Jeśli nie akceptujesz ceny 5 zł za bochenek chleba, to na tej samej zasadzie nie akceptuj przepłacania w innych sytuacjach, gdy w grze są dużo większe stawki. Analogicznie, nie daj się ogołocić z aktywów za ułamek ich godziwej wartości.
---

Bartosz Stawiarski Wealth Solutions - Produkty strukturyzowane


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

ING OFE dawniej Nationale Nederlanden

ING OFE dawniej Nationale Nederlanden

Autorem artykułu jest Jacek Malinowski



Może perspektywa 30 czy 40 lat do emerytury to jeszcze dość odległa dla większości Polaków przyszłość, ale to jest właśnie moment, kiedy trzeba o to zadbać.
Kilka słów o ING OFE dawniej OFE Nationale Nederlanden na tle pozostałych OFE. Ponad dziesięć lat temu (rok 1999) dokonano w Polsce reformy systemu emerytalnego – powstała ustawa o funduszach emerytalnych i akty jej towarzyszące. W 1999 roku powstały też podmioty zarządzające środkami przyszłych emerytów tzw. otwarte fundusze emerytalne, które mogą dysponować naszymi składkami i je inwestować.

Podmiotów takich powstało kilkadziesiąt, obecnie w wyniku połączeń i przejęć pozostało ich 14. Wynikiem tej reformy jest głównie to, że ZUS przestał być już monopolista w dziedzinie zbierania środków na emerytury… Słusznie stwierdzono, za przykładem innych państw o gospodarce wolnorynkowej, że instytucja taka jak Zakład Ubezpieczeń Społecznych po prostu sobie nie radzi z zarządzaniem inwestycjami emerytalnymi i nie będzie w przyszłości wydolny w tym zakresie.

Postanowiono, więc dopuścić do tego rynku firmy prywatne. W nowym, a zarazem obecnym systemie emerytalnym jest miejsce zarówno dla ZUS-u jaki i otwartych funduszy emerytalnych, np. ING OFE dawniej OFE Nationale Nederlanden. OFE ING będzie dla nas tutaj przykładem funduszu emerytalnego, który pomimo swoich dużych rozmiarów bardzo dobrze radzi sobie z pomnażaniem środków emerytalnych. Aktualny system emerytalny został tak pomyślany, że każdy obywatel będzie posiadał swoje własne konto emerytalne. Cześć naszego wynagrodzenia a dokładniej 12,22% będzie wędrowało do wspomnianego już ZUS-u. Natomiast kolejne 7,3% do wybranego przez nas funduszu emerytalnego. Jest to tak zwany II filar i to właśnie fundusze w nim zgromadzone decydują o wysokości naszej przyszłej emerytury.

Otwarte Fundusze Emerytalne, w naszym przypadku ING OFE pomnażają ten kapitał. Dlatego tak ważne jest wybranie odpowiedniego, a najlepiej bardzo dobrego funduszu, który zagwarantuje nam spokojną starość i bezpieczeństwo finansowe na emeryturze.
---

Lexodes - ciekawe informacje


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Czy struktury obronią się w czasie… hossy?

Czy struktury obronią się w czasie… hossy?

Autorem artykułu jest Maciej Kossowski



Rynek produktów strukturyzowanych nie podaje się kryzysowi. Polacy coraz chętniej inwestują swoje oszczędności właśnie w struktury. Czy będzie tak również wówczas gdy wzrosty powrócą na giełdę?
Rynek produktów strukturyzowanych nie podaje się kryzysowi. Polacy coraz chętniej inwestują swoje oszczędności właśnie w struktury. Czy będzie tak również wówczas gdy wzrosty powrócą na giełdę?

Według StructuredRetailProducts.com – instytucji monitorującej rynek produktów strukturyzowanych, Polacy zainwestowali z struktury w pierwszych trzech tygodniach lutego kwotę 271 mln zł, a do wyboru mieli 23 rozwiązania proponowane przez banki i inne instytucje finansowe. Lutowa sprzedaż – mimo że miesiąc jeszcze się nie zakończył - jest o 10 procent wyższa niż w tym samym miesiącu przed rokiem. Tak naprawdę jednak rynek dopiero budzi się z świątecznego letargu i dostosowuje do krajobrazu po silnym spadku stóp procentowych. W połowie ubiegłego roku sprzedaż przekraczała 500 mln zł miesięcznie – można oczekiwać, że wkrótce zobaczymy jeszcze wyższe poziomy. Ostatecznie w tym roku Polacy mogą zainwestować w struktury nawet o połowę więcej niż w ubiegłym, a więc 7,5 mld zł.

Zainteresowanie strukturami nie słabnie mimo fatalnej sytuacji na rynku finansowym. W ostatnich dwóch miesiącach ubiegłego roku niezwykle silną konkurencją dla inwestycji z gwarancją kapitału okazały się lokaty bankowe, których oprocentowanie zostało wywindowane do blisko 10 procent w skali roku. To już historia - za sprawą cięć zaaplikowanych przez Radę Polityki Pieniężnej. Pojawiają się jeszcze oferty z kuszącymi stawkami ale są to depozyty krótkoterminowe, a klienci potrafią liczyć. Na placu boju zostają więc struktury, które z jednej strony gwarantują zwrot kapitału, a z drugiej strony dają szansę na dwucyfrowe zyski.

Pytanie czy produkty strukturyzowane mogą cieszyć się popularnością tylko z uwagi na brak konkurencji ze strony depozytów i funduszy inwestycyjnych? Taka może być percepcja dużej części inwestorów. Jest to oczywiście percepcja błędna. Z drugiej jednak strony, to od dystrybutorów zależy jakiego typu produkty będą dostarczać swoim klientom.

Biorąc pod uwagę fakt, że na polskim rynku pojawia się 20-30 struktur miesięcznie (w Niemczach kilkanaście tysięcy) może zabraknąć w ofercie rozwiązań dopasowanych do aktualnej sytuacji rynkowej. Warto zauważyć, że w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy w szerokiej dystrybucji pojawił się tylko jeden produkt umożliwiający zarabianie w czasie spadków na giełdzie (i to bardzo niedoskonały). A zatem – mimo że struktury dają takie możliwości – okres spadków nie został odpowiednio wykorzystany przez dystrybutorów. Inna sprawa, że tego typu „niedźwiedzie” produkty trudniej znajdują nabywców – nawet na rozwiniętych rynkach. Trudno więc dziwić się dystrybutorom, że nie chcieli ryzykować oferowania produktu który po prostu się nie sprzeda.

Struktury to nieograniczone możliwości. Z powodzeniem mogą być dopasowane do każdych warunków rynkowych. W przypadku wzrostów na giełdzie popularne mogą stać się produkty bez gwarancji kapitału lub nawet z zastosowaniem „lewara” który pozwala zwiększyć udział we wzrostach giełdowych indeksów czy akcji ale w zamian za określone ryzyko straty. Wykorzystanie możliwości zależy od dystrybutorów, bo to oni decydują o tym co wprowadzić na rynek. W uprzywilejowanej sytuacji są zamożni inwestorzy dysponujących kwotami rzędu 1-2 mln zł. Dla nich mogą być konstruowane struktury „szyte na miarę” o wybranych przez nich strategiach inwestycyjnych.
---

Maciej Kossowski Wealth Solutions - Produkty strukturyzowane


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dlaczego niektórzy ludzie prawie zawsze zarabiają pieniądze na giełdzie?

Dlaczego niektórzy ludzie prawie zawsze zarabiają pieniądze na giełdzie?

Autorem artykułu jest Daniel Janik



Dlaczego niektórzy ludzie potrafią pomnażać pieniądze na giełdzie, podczas gdy niektórzy z najbardziej ostrożnych ludzi tracą na niej wszystko? Co jest podstawowym sekretem zabezpieczania i pomnażania własnego majątku?
Dlaczego niektórzy ludzie potrafią pomnażać pieniądze na giełdzie, podczas gdy niektórzy z najbardziej ostrożnych ludzi tracą na niej wszystko? Co jest podstawowym sekretem zabezpieczania i pomnażania własnego majątku?

Naszym pierwszym krokiem do rozpoczęcia kariery inwestora powinno być uzyskanie odpowiedzi na pytanie czym jest a czym NIE jest inwestowanie? Kolejne kroki powinny pozwolić nam poznać wszelkie sposoby inwestowania dzięki czemu będziemy mogli wybrać dla nas najodpowiedniejsze.

Kogo wolisz słuchać?

Rodziny i znajomych, którzy uważają, że inwestowanie nie ma sensu, bo ryzyko jest zbyt wielkie (choć w życiu nie inwestowali i nawet nie zadali sobie trudu, by poznać zasady inwestowania chociażby na giełdzie) czy też praktyków inwestowania, którzy poprzez odpowiednie przygotowanie teoretyczne oraz wykorzystanie danej wiedzy w praktyce potrafią zarabiać olbrzymie pieniądze (choć nie zawsze, bo nic nie jest w 100% pewne i bezpieczne, nawet lokaty)?

Marcin Krzywda jest jednym z tych drugich, którzy mają lata doświadczeń w inwestowaniu za sobą. Teraz dzieli się zdobytą wiedzą - jest autorem bestsellerów na temat inwestowania na GPW. Czyni to w sposób niezwykły, ponieważ przedstawia wszystko “po ludzku” a nie w formie suchych regułek.

Oto tylko niektóre z rad przedstawionych w jego niezwykłym poradniku:
- czym jest a czym nie jest inwestowanie?
- jak grać, aby wygrać?
- czym jest analiza techniczna, fundamentalna i portfelowa?
- jak wykorzystać analizę techniczną w praktyce

Tego jest dużo więcej, a wszystko po to, byś dokładniej poznał zasady inwestowania i tym samym obniżył ryzyko związane z inwestowaniem własnych pieniędzy. Nie ryzykuj swoich pieniędzy bez wcześniejszego przygotowania, bo cudowne rozmnożenie zdarza się bardzo rzadko...

Marcin Krzywda w swojej pierwszej książce (jest tego 4-częściowa seria) “GPW I - Giełda Papierów Wartościowych w praktyce” przedstawia niezbędne podstawy inwestowania. Nauczysz się z niej wszystkiego, co jest konieczne byś mógł czy mogła zacząć inwestować na giełdzie bez wychodzenia z domu.

W swojej książce mówi Dlaczego warto inwestować... przedstawia Osobowość inwestora... przedstawia różne Rodzaje inwestycji... tłumaczy czym jest Giełda od środka... pokazuje Jak grać, żeby wygrać... oraz zdradza wiele innych “sekretów” związanych z inwestowaniem na GPW. Nie dziwi więc fakt, że jego publikacja już od dłuższego czasu utrzymuje się w 10 bestsellerów wydawnictwa Złote Myśli i zbiera setki bardzo dobrych opinii czytelników.

Satysfakcja gwarantowana lub zwrot pieniędzy!

Jeśli uznasz, że książka ta nie spełnia Twoich oczekiwań, będziesz mógł ją zwrócić w dowolnym terminie, odzyskując pełną zainwestowaną kwotę!

Zamów więc już teraz Giełdę Papierów Wartościowych w praktyce i spraw, by Twoje pieniądze wreszcie zaczęły na Ciebie pracować!



Nie zezwalam na zmianę linków partnerskich
---

Daniel Janik - twórca serwisu SukcesMisja.pl oraz autor ebooka „Od marzeń do realizacji”


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Inwestorzy wolą obstawiać wzrosty

Inwestorzy wolą obstawiać wzrosty

Autorem artykułu jest Maciej Kossowski



Możliwość zarabiania nie tylko na wzrostach ale także na spadkach - to jedna z potencjalnych zalet produktów strukturyzowanych, powtarzana jak mantra przez zwolenników tej formy inwestowania. Niestety w polskich realiach ten walor struktur nie został jak na razie zbyt mocno wykorzystany. Mimo że ostatnie kilkanaście miesięcy to ...
Możliwość zarabiania nie tylko na wzrostach ale także na spadkach - to jedna z potencjalnych zalet produktów strukturyzowanych, powtarzana jak mantra przez zwolenników tej formy inwestowania. Niestety w polskich realiach ten walor struktur nie został jak na razie zbyt mocno wykorzystany. Mimo że ostatnie kilkanaście miesięcy to prawdziwe eldorado dla niedźwiedzi.

Od początku 2007 roku na polskim rynku pojawiło się prawie 400 struktur. W różnej formie - polis ubezpieczeniowych, lokat, certyfikatów depozytowych, funduszy zamkniętych. Do tego może nawet drugie tyle w ramach bankowości prywatnej - tutaj niestety dostęp do informacji o oferowanych produktach jest bardzo ograniczony. W ramach tych rozwiązań do dyspozycji inwestorów były bardzo różnorodne klasy aktywów. Jeśli akcje to niekoniecznie światowe blue chipy ale na przykład spółki z sektora energii odnawialnej czy atomowej lub z egzotycznych regionów takich jak Bliski Wschód czy Afryka Północna. Oczywiście surowce - ropa, gaz ziemny, metale szlachetne i przemysłowe, a także towary rolne - cukier, pszenica, soja, kawa itp. Do tego gotowe strategie inwestycyjne złożone z różnych klas aktywów i "zarządzane" według automatycznie działających modeli. Niestety prawie wszystkie strategie zakładały wzrost tej czy innej klasy aktywów. Tymczasem jeśli spojrzymy na ostatnie kilkanaście miesięcy trudno będzie znaleźć coś co rosło. Dominował kolor czerwony.

W dosyć szerokiej już ofercie polskich struktur udało mi się znaleźć dwie rzeczywiście "niedźwiedzie". Przy czym nie liczę tutaj produktów Noble Banku i mBanku. Instytucje te odpowiednio w połowie 2008 i na początku 2009 roku zaproponowały zestawy produktów o "lustrzanych" strategiach - na spadki i na wzrosty. Noble Bank w ten sposób potraktował WIG20 oraz ropę naftową, a mBank skupił się tylko na indeksie polskich blue chipów. Dlaczego nie uwzględniam tych produktów? Były to swego rodzaju eksperymenty. Noble Bank nie wrócił do pomysłu. mBank też chyba odpuścił sobie taką strategię. Inwestorzy oczekują jednak od instytucji finansowej że będzie miała jakąkolwiek wizję rozwoju sytuacji rynkowej, a produkt który aktualnie proponuje jest w jej przekonaniu odpowiedni w danym momencie. Oferowanie jednocześnie dwóch produktów obstawiających dwa przeciwstawne scenariusze przypomina komunikat w stylu: „nie chcemy nic sugerować, decyzja należy wyłącznie do klienta” lub dosadniej: „umywany ręce”. Duety tego typu można więc porównać do produktów które obstawiają jednocześnie dwa scenariusze - wzrostowy i spadkowy, oczywiście wiąże się to określonymi ograniczeniami, bo łapanie dwóch srok za ogon nie jest łatwe.

A te dwa prawdziwie niedźwiedzie produkty? Jeden to Aegon Bessa. Jest to węgierski fundusz inwestycyjny, który chroni 90% kapitał inwestując głównie w bony skarbowe i depozyty. Niewielka część aktywów lokowana jest w opcje sprzedaży (opcje put) na WIG20. W efekcie fundusz zarabia gdy indeks spada. Nie jest to udział 1:1 ale między 25 a 50 proc. absolutnej wielkości spadku WIG20. Od początku notowań w listopadzie 2007 fundusz jest 17% na plusie. Nie jest to najbardziej efektywne rozwiązanie dla giełdowych niedźwiedzi ale punkt dla Aegona za odwagę. W pierwszej transzy Aegon pozyskał jedynie ok. 12 mln zł aktywów, w kolejnych trzech ta wartość rosła aż do 56 mln zł we wrześniu 2008. W miarę jak giełda leciała w dół inwestorzy chętniej wybierali taki właśnie produkt. Klasyka.

Kolejna propozycja na spadki to obligacje strukturyzowane dostępne w ramach bankowości prywatnej Banku Millennium. Był to 3-letni produkt z pełną gwarancją kapitału, który wystartował w grudniu 2007 roku. W tym przypadku inwestor miał 120-procentowy udział w bezwzględnej wartości spadku notowań koszyka 15 amerykańskich spółek które w 100 proc. uzależnione są od popytu z rynku lokalnego w USA. W tym przypadku minimalna kwota jaką trzeba było wyłożyć na zakup obligacji wynosiła aż 250 tys. zł. Oferta trafiła więc do nielicznych, zamożnych klientów.

Już na przykładzie Millennium widać jednak jak atrakcyjne parametry można było osiągnąć w produkcie nastawionym na spadki. Gdyby bank zdecydował się zagrać na wzrost wspomnianego koszyka spółek wówczas udział w tym wzroście byłby znacznie niższy niż 120 proc. - być może nawet dwukrotnie. Wynika to stąd że w większości przypadków opcje put (dające zarabiać w czasie spadków) są tańsze niż opcje call (dające zysk na wzrostach). Wynika to stąd, że większość aktywów ma pozytywny forward - czyli ich przyszła wartość, wyliczona matematycznie jest wyższa niż obecna. Na przykład ropa z dostawą w sierpniu jest nawet o 30 proc. droższa niż ropa z dostawą w marcu - to znacznie więcej niż koszty przechowywania tego surowca przez te kilka miesięcy. A opcja to nic innego jak wycenione w pieniądzu prawdopodobieństwo, że cena danego instrumentu finansowego będzie w przyszłości kształtować się określony sposób. Skoro matematyka mówi że akcje, złoto czy ropa za rok będą droższe niż obecnie to również opcje na wzrost będą droższe niż te na spadki. Spadki są więc, przynajmniej w teorii, mniej prawdopodobne. A im tańsza opcja tym lepsze parametry produktu - przede wszystkim wyższa partycypacja i tym samym potencjalny zysk w przypadku trafnego obstawienia scenariusza.

A mimo to struktury na spadki są rzadkością. I to nie tylko w Polsce. W Niemczech od początku 2007 roku struktur na spadku pojawiło się ok. 1000. Kolejne 3600 produktów miało jakiś element zarabiania na spadkach. Sporo? Łącznie na rynku niemieckim w tym czasie zaoferowano ponad 313 tysięcy produktów! Tak wiec niedźwiedzia oferta w najlepszym przypadku stanowi niespełna 1,5 proc. wszystkich propozycji jakie pojawiły się na rynku.

Dlaczego tak mało jest struktur dających zyski w trakcie spadków? Najprostsza odpowiedź brzmi: klienci niezbyt chętnie je kupują. Efekty osiągnięte przez Aegona (łącznie ok. 140 mln zł) pozornie temu przeczą. Trzeba jednak pamiętać, że Aegon dysponuje skuteczną i rozbudowaną siecią dystrybucji złożoną z agentów i pośredników finansowych. Dodatkowo, fundusz Aegon Bessa był jedyną w Polsce powszechnie dostępną propozycją pozwalająca korzystać w czasie bessy. Dystrybutorzy zawsze chcą maksymalizować wartość pozyskanych aktywów i szukają najbardziej nośnych tematów inwestycyjnych. Niestety temat: "zarabiaj na spadkach" do nich należy.

Inwestorzy, którzy przewidują lub nawet już obserwują spadki na rynku akcji są zawsze bardziej skłonni do szukania innych klas aktywów. To samo dotyczy zresztą zarządzających funduszami. W efekcie, spadek notowań akcji w drugiej połowie 2007 roku i na początku roku 2008 przyczynił się do hossy na towarach rolnych czy surowcach energetycznych. Gremialna przesiadka skończyła się nadmuchaniem baniek spekulacyjnych które - tak jak w przypadku ropy - pękły z hukiem jeszcze większym niż miało to miejsce na rynku akcji.

W ostateczności, kiedy inwestorzy nie wierzą już we wzrosty żadnej klasy aktywów wówczas stawiają na popularne na rynku struktur strategie long-short. Opierają się one najczęściej na kilku klasach aktywów (np. surowce, akcje, obligacje) których udział w koszyku zmieniany jest w regularnych cyklach (najczęściej miesięcznych) - może to być pozycja długa (zysk na wzrostach) lub krótka (zysk na spadkach). W przypadku tych rozwiązań najczęściej przywoływana jest teoria portfelowa Harry'ego Markowitza - zgodnie są niż ustalane są wagi poszczególnych elementów w ramach strategii. Oczywiście nie ma róży bez kolców wszystko zależy od tego jaki mechanizm zmiany alokacji został zaaplikowany - wiele takich strategii nie obroniło się skutecznie w czasie "niestandardowych" warunków jakie panowały na rynku finansom w ubiegłym roku.

Gra na spadki jest więc ostatecznością. Niestety podejmowaną często zbyt późno. Przykład Aegona pokazuje, że popularność funduszu rosła w miarę gdy inwestorzy mogli obserwować bessę na własne oczy. Powodów nikłej podaży spadkowych struktur jest jeszcze co najmniej kilka. Mechanika produktów strukturyzowanych działa tak, że im dłuższy okres trwania produktu tym wyższa może być marża dystrybutora. Jeśli struktura ma przynieść prowizję rzędu 4-5 proc. a nie 1 czy 2 i dodatkowo zapewniać pełną gwarancję kapitału musi to być produkt przynajmniej 3-, 4-letni. A trudno przekonać inwestorów że spadki będą trwać kilka lat - zawsze panuje przeświadczenie, że to już tymczasowy dołek, że gorzej już nie będzie. Przykład Japonii, gdzie akcje systematycznie tanieją od 18 lat traktowany jest jako wyjątek od reguły.

I jeszcze odrobina "matematyki": grając na spadki musimy się liczyć z ograniczeniem zysku - akcje czy indeksy w teorii mogą spaść maksymalnie o 100 procent, podczas gdy wzrosty nie są ograniczone. Na rynkach rozwiniętych zdarzają się oczywiście produkty gdzie udział w spadku może sięgać np. 400 czy 500%. Wówczas jednak w przypadku wzrostów ryzykujemy utratę części kapitału. To jednak wyjątki. Jeszcze niedawno zysk wyższy niż 100% w skali 2-3 lat wydawał się czymś normalnym. Dopiero teraz, tak jak na rynkach rozwiniętych, inwestorzy zaczynają doceniać rentowność rzędu 10-15 procent rocznie.

Wszystko wskazuje na to, że bessa, którą mam nadzieję mamy za sobą zastała polski rynek struktur i polskich klientów na zbyt wczesnym etapie rozwoju. W efekcie nawet w bankowości prywatnej nie wykorzystano potencjału jaki tkwi w produktach strukturyzowanych. Oby wysyp produktów na bessę nie nastąpił zbyt późno kiedy już rzeczywiście miniemy giełdowy dołek. Nie widzę takiego ryzyka - najbardziej realny scenariusz jest taki że struktury dające zarabiać w czasie spadków pozostaną marginesem rynkowej oferty.
---

Maciej Kossowski
źródło: blog na www.pb.pl


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Czy są możliwości inwestycyjne w tych ciężkich czas, kiedy wszystko idzie tylko w dół?

Czy są możliwości inwestycyjne w tych ciężkich czas, kiedy wszystko idzie tylko w dół??

Autorem artykułu jest Hubert Osiński



Czy faktycznie zostają tylko lokaty w bankach i obligacje?
Na giełdzie raczej ciężko szukać teraz zysku...
Dziś nie ma ciekawych alternatyw na pomnożenie majątku.
Giełda, jak skoczek od startu tylko w dół...
Bankowe lokaty, których odsetki pokrywają wydatki na konto...

Otóż okazuje się, że są jeszcze możliwości, nawet spore.
Czy jest jakiś rynek, który bez względu na to jak tragiczna jest sytuacja za gospodarczym oknem on i tak cały czas się waha góra/dół.

Takim rynkiem jest rynek walutowy.
Owszem, raz ciągiem osłabia się wciąż złotówka, raz euro.
Nie zapomnijmy, że na rynku walutowym możemy grać w "dowolną stronę".
Zarówno na sprzedaż Euro jak i $.

Z pomocą przychodzi też technika i "roboty", które w czasie kilku sekund potrafią wykonać 6 transakcji kup/sprzedaj.
Mowa tu o rynku międzybankowym. Tylko taki, zapewnia takie możliwości.
Owszem takich jest kilka. Ale nie za wiele opłacalnych.
Kiedy skorzystam z pierwszego lepszego banku/platformy to w momencie próby wypłaty zarobionych środków się okaże. że...nie opłaca się ich wypłacać.
Bank poprzez swój niekorzystny spread może nam zjeść te zarobki.
A co jeśli ma się dostęp do platformy "zero kosztowej" bez spraedu??

Są narzędzia na rynku walutowym, które są tak zbudowane, że opłaty za zarządzanie są pobierane dopiero wtedy, kiedy stopa zwrotu przekroczy 10%! Do 10% nie są pobierane żadne opłaty!

Realne zyski wynoszą nawet ok. 15% (w formie informacyjnej, historycznej mogę powiedzieć, że momentami ten zysk osiąga nawet 30% w skali roku!

Myślicie, że o możliwości grania na rynku międzybankowym, na którym grają największe banki świata można tylko pomarzyć??
Nie! Trzeba mieć tylko partnera/doradcę który to umożliwi!
Tak się składa, że posiadam (jeszcze) taką możliwość.

Możemy o tym porozmawiać również w serwisie dedykowanym na to:
www.opcje-walutowe.eu
Można się dowiedzieć czegoś więcej o rynku walutowym.
Jeśli choć trochę cię zainteresowałem tą propozycją to zapraszam!

---

Wiele kontaktów, wiele możliwości, jeszcze więcej pomysłów.


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Magia struktur

Magia struktur

Autorem artykułu jest Maciej Kossowski



Produkt strukturyzowany czyli po prostu struktura to pomysł na zainwestowanie pieniędzy w dwie rzeczy jednocześnie: depozyt (lub obligację) oraz opcję. Ta para, wbrew pozorom, doskonale się uzupełnia.
Produkt strukturyzowany czyli po prostu struktura to pomysł na zainwestowanie pieniędzy w dwie rzeczy jednocześnie: depozyt (lub obligację) oraz opcję. Ta para, wbrew pozorom, doskonale się uzupełnia.

Załóżmy że inwestor ma 100 zł i chce mieć przynajmniej tyle samo za 3 lata. Nic prostszego jak zainwestować ok. 80 zł w obligacje lub wrzucić na depozyt. A pozostałe 20 zł? Można zainwestować w akcje. Ale z takiej kwoty - i to tylko pod warunkiem że będzie superhossa - przez 3 lata może się zrobić np. 2 razy tyle. W efekcie inwestor po 3 latach otrzyma 140 zł. Takie zgrzewki już zresztą istnieją na rynku – to fundusze stabilnego wzrostu.

Ile na tym się zarobi?

A jak zrobić z 20 zł znacznie więcej – np. 80 czy 100? Trzeba zainwestować w opcję – instrument znacznie bardziej ryzykowny niż bezpośrednia inwestycja w akcje, ale też potencjalnie bardziej zyskowny, bo mający formę zakładu – stawiam niewiele, mogę stracić wszystko lub wybrać kilka razy więcej niż postawiłem. Opcje w wersji saute są instrumentem finansowym od którego mało doświadczony inwestor powinien trzymać się z daleka. W zestawieniu z bezpiecznym buforem w postaci obligacji (lub bankowego depozytu) dają właśnie produkt strukturyzowany. Takie połączenie daje klientowi gwarancję zwrotu całości lub części zainwestowanego kapitału oraz szansę na dodatkowy zysk, potencjalnie znacznie wyższy niż na bankowej lokacie.

Tyle teorii. W praktyce wielu inwestorów zetknęło się ze strukturami. Można o nich powiedzieć tyle, że bardzo się od siebie różnią. Wspólną cechą tych produktów jest najczęściej gwarancja zwrotu kapitału (90 czy 100 proc. wpłaconej kwoty) oraz dostępność w czasie tzw. okresu subskrypcji. Większość produktów to rozwiązania stawiające na wzrost jakiegoś instrumentu finansowego – akcji, surowców, funduszy inwestycyjnych czy skomplikowanych strategii złożonych z kilku klas aktywów. W takiej sytuacji występuje tzw. wskaźnik partycypacji, czyli mnożnik, który mówi nam jaki dostaniemy udział we wzroście, czy będzie to 100 procent (a więc jeśli indeks akcji zyska 100 proc. my również tyle zyskamy) czy może więcej lub mniej.

Dobrze wybrać

Są też jednak inne konstrukcje, np. tzw. autocall, gdzie inwestor może liczyć na wypłatę określonego kuponu (np. 15 proc.) jeśli wybrane spółki giełdowe za rok będą przynajmniej na tym samym poziomie co dzisiaj. Jeśli tak nie będzie, inwestycja trwa dalej ale już z szansą na dwukrotność kuponu, a więc 30 proc. po 2 latach. Inne rozwiązania to np. „zakład” o to że kurs złotego do euro znajdzie się w ciągu roku w wybranym przedziale. Możliwości są praktycznie nieograniczone.

Jak je oceniać? Oczywiście każdy dystrybutor będzie zachęcał do swojej propozycji i trudno z jego strony liczyć na chłodną i bezstronną ocenę. Chociaż oczywiście poziom jakości materiałów informacyjnych pozwalających rzetelnie ocenić zasady działania i atrakcyjność produktu jest bardzo różny – raz kluczowe informacje zostaną ukryte lub podane pod „gwiazdką”, innym razem dostaniemy szczegółowy opis. Ostatecznie jednak to każdy inwestor samodzielnie musi ocenić, czy relacja zysku do ryzyka jest sensowna. Jeśli na przykład bank daje szansę zarobić 7 czy 8 procent w skali roku, ale pod warunkiem że zajdą określone okoliczności – np. złoty się umocni, wówczas należy zadać sobie pytanie, czy nie lepiej wziąć bezwarunkowe 6 procent na zwykłym depozycie.

Rodzaj zakładu

Taką kalkulację dość łatwo przeprowadzić i pozwala ona wyeliminować te produkty, w których relacja zysku do ryzyka jest mało zachęcająca. Jakiego ryzyka? Oczywiście ryzyka odzyskania tylko zainwestowanego kapitału. Nie jest to ryzyko duże – w porównaniu z ryzykiem straty znacznej części kapitału w przypadku inwestycji w fundusze akcji – ale jednak występuje. Dlatego też od produktu strukturyzowanego z pełną gwarancją kapitału nie można oczekiwać cudów. Należy oceniać jednocześnie potencjalny zysk oraz ryzyko. Przy czym struktury to nie perpetuum mobile, nie wszystko jest możliwe. Nie można liczyć na to, że zarobimy tyle, o ile wzrośnie w 3 lata WIG20, a jeśli spadnie to dostaniemy kapitał. To się „nie złoży” – opcja na WIG20 jest zbyt droga. Można oczywiście skonstruować taki produkt, ale udział we wzroście WIG20 będzie rzędu 30 a nie 100 procent – czyli coś za coś. Chyba że obniżymy gwarancję kapitału, wtedy rośnie ryzyko ale też rośnie potencjalny zysk.

Opcja jest rodzajem zakładu. Płacąc dzisiaj określoną kwotę, możemy zapewnić sobie prawo do otrzymania zysku w przypadku spełnienia się konkretnego scenariusza, np. wzrostu notowań jakiegoś instrumentu finansowego. Załóżmy, że akcja spółki X kosztuje 100 zł. Gdy oczekujemy, że za 4 lata będzie warta więcej, możemy ją po prostu kupić. Jest też i inne rozwiązanie – to nabycie tak zwanej opcji kupna, która da nam prawo do zysku z akcji również po 4 latach. Może ona kosztować 23 zł. Jeśli po 4 latach akcja zdrożeje ze 100 do 180 zł, to nadwyżka w całości trafi do naszej kieszeni. Kiedy zaś notowania spółki spadną poniżej 100 zł, to nie zarobi nic, no i stracimy 23 zł wydane na opcję.

Jak to działa w praktyce?

Spróbujmy samodzielnie skonstruować produkt strukturyzowany. Załóżmy że ma to być inwestycja oparta o akcje spółki X. Zamiast kupować za 100 zł akcje tej spółki, możemy wydać 23 zł na opcję i 77 zł na obligację. Przypuśćmy, że rocznie na obligacji 4-letniej możemy zarobić 6,8 procent. Przy takiej rentowności inwestując dzisiaj 77 zł w papiery dłużne mamy pewność odzyskania 100 zł po czterech latach. Efekt? Dzięki temu papierowi mamy zapewniony zwrot z wpłaconych pieniędzy, a 23 zł wydane na zakup opcji daje nam szansę na zysk. Tak właśnie działa produkt strukturyzowany.

A skąd 23 złote? To cena opcji – jest to wyrażone w pieniądzu prawdopodobieństwo zajścia określonego scenariusza w przyszłości. W tym przypadku tym scenariuszem jest wzrost notowań akcji spółki X – wówczas uzyskamy zysk w opcji, równy zmianie ceny akcji. Czy to znaczy że bankowi, który wystawia opcję zależy na spadku notowań? Absolutnie nie. Bank który wystawia opcję natychmiast się zabezpiecza, a więc kupuje odpowiednią porcję akcji spółki X – tak by mieć z czego zapłacić jeśli po 3 latach okaże się, że akcje wzrosły. Banki wystawiają tysiące różnych opcji często na zupełnie przeciwne scenariusze – nie mogą sobie pozwolić na hazard. Taki jak niektóre polskie przedsiębiorstwa, które zabezpieczały się z pomocą opcji przed ryzykiem walutowym.

Wróćmy do naszych 100 złotych – ta kwota dzieli się idealnie na obligację i opcję. Rzeczywistość jest nieco bardziej skomplikowana. Może się okazać, że prawo do zysku z akcji spółki X kosztuje nie 23, a 46 zł. Cena opcji zależy bowiem od tego, z jakim prawdopodobieństwem będziemy na niej w stanie zarobić. Im bardziej zmienny jest instrument finansowy będący podstawą opcji, tym jest ona droższa (np. akcje spółki brazylijskiej, które w ciągu zaledwie kilku dni mogą spaść o kilkadziesiąt czy wzrosnąć o kilkaset procent).

Tak więc, gdy mamy opcję wycenianą na 46 zł, a w obligacje musimy zainwestować 77 zł, to nasz produkt się „nie składa”. Trzeba wówczas mniej pieniędzy przeznaczyć na instrument pochodny. Co będzie, gdy wydamy nie 46, a 23 zł? Wtedy opcja będzie obejmować tylko połowę nominału naszej transakcji, a więc nie 100, a jedynie 50 zł. I będziemy mieć prawo do zysku tylko od tej kwoty. W praktyce więc, jeśli akcja spółki X zdrożeje o 50 zł, otrzymamy zwrot kapitału powiększony o połowę zysku z akcji – łącznie 125 zł. A zatem nasz udział we wzroście notowań akcji spółki X wynosi 50 proc. (a nie 100 proc., jak w poprzednim przykładzie). Owe 50 proc. to właśnie wspomniana partycypacja (określana też czasem jako współczynnik udziału) – pojęcie bardzo często wykorzystywane w produktach strukturyzowanych.

Do tego schematu warto jeszcze wprowadzić prowizję dystrybutora struktury. Zwykle jest ona potrącana ze środków wpłacanych przez klienta. W naszym przykładzie inwestor wpłaca 100 zł. Za 77 zł kupowana jest obligacja – zostaje 23 zł. To z tej kwoty, przed zakupem opcji, będzie potrącona prowizja. Jeśli będzie to 6 zł, wówczas na opcje zostanie 17 zł. Partycypacja wyniesie już nie 50 proc., a jedynie 37,5 proc. (17/46). I mamy swoją prostą strukturę z pełną gwarancją kapitału, skonstruowaną z wykorzystaniem opcji kupna (call) na akcje jednej spółki.

Kolejny krok w ewolucji

Trzeba pamiętać o tym, że struktury z pewnością nie są cudownym rozwiązaniem finansowym. Są natomiast kolejnym krokiem w ewolucji rynku. Dzięki nim przeciętny polski inwestor może zarabiać na akcjach z Bliskiego Wschodu, na złocie, towarach rolnych czy niedostępnych na polskim rynku funduszach. Co ważne, eliminowane jest tu też ryzyko kursowe – nawet jeśli produkt oparty jest na instrumencie finansowym denominowanym np. w dolarach inwestor nie musi się obawiać umocnienia złotego do dolara – w złotówkach zarobi tyle, o ile w procentach zmienią się dolarowe aktywa. Oto magia instrumentów pochodnych.

Liczy się też gwarancja kapitału – szczególnie cenna w trudnych czasach. Inwestując w rynek akcji z wykorzystaniem obligacji i opcji, wiemy, że nasze aktywa nigdy nie spadną poniżej tego, co zostało ulokowane w papierach dłużnych – to twarde dno to najczęściej 70 czy 80 proc. początkowej wpłaty. Tymczasem bezpośrednia inwestycja w akcje w ostatnim czasie mogła przynieść nawet 70 proc. straty. Struktura z gwarantowanym kapitałem nigdy nie odnotuje takiego spadku.
---

Maciej Kossowski Wealth Solutions - Produkty strukturyzowane


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Skąd się biorą słabe struktury

Skąd się biorą słabe struktury

Autorem artykułu jest Maciej Kossowski



Uważny obserwator rynku produktów strukturyzowanych może zauważyć, że parametry produktów które teraz wchodzą na rynek są zdecydowanie słabsze niż to np. rok temu. Zdarzają się oferty gdzie, pod warunkiem realizacji jakiegoś scenariusza można zarobić… 6 czy 7 procent w skali roku. Inwestowanie mija się wówczas z celem – na lokacie można dostać niewiele mniej.

Uważny obserwator rynku produktów strukturyzowanych może zauważyć, że parametry produktów które teraz wchodzą na rynek są zdecydowanie słabsze niż to np. rok temu. Zdarzają się oferty gdzie, pod warunkiem realizacji jakiegoś scenariusza można zarobić… 6 czy 7 procent w skali roku. Inwestowanie mija się wówczas z celem – na lokacie można dostać niewiele mniej.

Oczywiście nadal można znaleźć ciekawe propozycje jednak obniżenie się parametrów wielu struktur jest faktem. Jaka jest tego przyczyna? Po pierwsze spadek stóp procentowych, pod drugie wzrost cen opcji. Im niższe stopy procentowe tym większą część kapitału inwestora należy wydać na lokatę (czy obligacje) żeby zapewnić gwarancję kapitału – mniej zostaje na zakup opcji, która jest „silnikiem” każdej struktury.

Drugi powód to wzrost cen opcji wynikający ze wzrostu zmienności na rynku finansowym. Większość struktur opiera się na aktywach oryginalnie denominowanych w walutach obcych – najczęściej dolarach lub euro. Znaczenie ma więc zmienność tych aktywów – z reguły w czasie spadków na giełdzie i silnej nerwowości na rynkach finansowych zmienność rośnie.

Dla przykładu zmienność amerykańskiego indeksu S&P 500 obrazuje tzw. indeks VIX. Przez wiele lat utrzymywał się on na poziomie poniżej 25 punktów procentowych. VIX na poziomie np. 25% co oznacza że rynek oczekuje że w najbliższych 30 dniach indeks S&P zmieni się w górę lub w dół o 25% w ujęciu rocznym. Pod koniec ubiegłego roku VIX podskoczył do rekordowych 80 pkt proc. a obecnie kształtuje się na bardzo wysokim poziomie 50 punktów. To pokazuje jak bardzo rozchwiany jest rynek.

Co więcej, struktury oferowane w Polsce są „przerabiane” z walut obcych na złote. To ich duża zaleta – opierają się na zagranicznych aktywach ale klient nie ponosi przy inwestycji ryzyka kursowego. Niestety przy takiej przeróbce znaczenie ma dodatkowo zmienność notowań euro czy dolara w relacji do złotego. A ostatnio ona również jest bardzo wysoka – co widać już „na oko”, po tym o ile może spaść lub wzrosnąć kurs w ciągu jednego czy kilku dni.

Opcje oferowane w polskich produktach strukturyzowanych są wiec drogie z uwagi na wspomniane dwa elementy, a dodatkowo jest na nie mniej pieniędzy z uwagi na spadek stóp. Drogie opcje to niższa partycypacja – generalnie, słabiej może wyglądać relacja zysku do ryzyka.

To nie znaczy że struktury mają mniejszą rację bytu. Wyższa zmienność oznacza w uproszczeniu, że nikt nie wie w którą stronę pójdzie rynek, w grę wchodzą najczarniejsze scenariusze, a zmiany – w górę i w dół - mogą być znaczące. To oznacza, że samodzielna inwestycja na rynku akcji wiąże się z większym ryzykiem. Niższe stopy to niższe odsetki od depozytów – mniejsza opłacalność lokat. Tak więc to co się dzieje na rynku finansowym ma wpływ na wszystkie sposoby inwestowania oszczędności. Jej wpływ na produkty strukturyzowane jest jednak nieco bardziej skomplikowany.

Warto dodać że niektóre produkty strukturyzowane mogą wykorzystywać to, że zmienność jest wysoka. Są to produkty, gdzie ogranicza się wzrost np. ropy naftowej do z góry określonego poziomu (bariery). Osiągnięcie takiej bariery najczęściej powoduje, że opcja wygasa bez wartości a na koniec odstajemy zwrot kapitału.

Poza tym, nic nie stoi na przeszkodzie, by to klient w ramach produktu strukturyzowanego wystawił opcję. Powstanie produkt bez gwarancji kapitału ale z pewnym określonym zyskiem. Inwestor który wystawia opcje dostaje bowiem określoną premię ale ponosi ryzyko, że będzie musiał ponieść koszt w razie realizacji określonego scenariusza.

Struktury pozwalają zatem wykorzystać praktycznie każdą sytuację na rynku finansowym. Pytanie czy właśnie teraz, kiedy opcje są relatywnie drogie a stopy procentowe spadają, jest sens wprowadzać na rynek krótkie produkty strukturyzowane z pełną gwarancją kapitału. Efektem będą wówczas mało zachęcające parametry.

Coraz większa część dystrybutorów rozumie już, że lepszym wyjściem jest np. obniżenie gwarancji kapitału do 90 procent (to nadal wysoki poziom) i oferowanie inwestorom lepszy parametrów – np. wyższego udziału we wzroście notowań akcji czy surowców. Zamożni i bardziej doświadczeni inwestorzy mogą korzystać z warunków panujących na rynku i świadomie ponosić jeszcze wyższe ryzyko w zamian za potencjalnie wyższe zyski.

---

Maciej Kossowski Wealth Solutions - Produkty strukturyzowane


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Szlachetna alternatywa

Szlachetna alternatywa

Autorem artykułu jest Angelika Almazowa



O inwestycjach w diamenty
Od zarania dziejów energia zawarta w kamieniach szlachetnych wzbudzała ludzkie emocje i żądze. Wielu ulegało ich wyjątkowej urodzie. Zdobiły one insygnia królewskie, szyje dam, rękojeści szabli czy komnaty zamkowe. Do dziś wierzy się w cudowną moc drzemiącą w kamieniach szlachetnych, przypisując jej pochodzenie siłom wszechświata. Istotnie, ich piękno i niebywałe właściwości pochodzą od potężnych sił, jakie kształtowały naszą planetę.
Nie zawsze przynosiły one ludziom szczęście, niejednokrotnie były okupione cierpieniem i krwią. Stąd powstało tak wiele przesądów i mitów na temat kamieni szlachetnych.
Dzisiejszy obrót kamieniami szlachetnymi przybiera coraz bardziej cywilizowane formy, chociaż ich pozyskanie wiąże się dalej częstokroć z ciężką, niebezpieczną i nisko opłacaną pracą.
Niekwestionowanym królem kamieni szlachetnych jest diament, który po obróbce, wydobywającej z niego piękno, jest nazywany brylantem.
Szlachetna alternatywa
Wyniki tradycyjnych inwestycji kapitałowych nie zawsze dają inwestorom powody do zadowolenia. Po okresach hossy przychodzą dni, miesiące a nawet lata bessy. To właśnie niepewność, co do koniunktury na rynkach finansowych, przyczyniła się do poszukiwania alternatywnych form inwestowania, których wyniki są uzależnione od innych czynników, niż te, które kształtują ceny papierów wartościowych.
Tak więc, najważniejszą przesłanką dla podejmowania inwestycji w aktywa alternatywne jest ich niska korelacja z rynkiem tradycyjnych instrumentów finansowych, jak akcje i obligacje. Nawet niewielki udział takich aktywów w portfelu inwestycyjnym może znacznie poprawić jego stabilność podczas zmian wartości indeksów giełdowych. Portfel taki posiada nową wartość dodaną, która może zdecydowanie zmienić jego charakter - zachowanie wobec fluktuacji na rynku finansowym.
Kamienie szlachetne zawsze będą miały wartość, niezależnie od zmian ustrojowych, wymiany pieniędzy czy spadku cen akcji. Ponadto, wartość kamieni jest niezależna od zmian kursów walut. Stanowią one niejako odrębną, uniwersalną walutę, która nie zna granic państw i systemów ekonomicznych. Wartość kamieni szlachetnych ciągle rośnie, na co ma wpływ rosnący popyt i niewielka ich podaż.
Kamienie szlachetne zawsze stanowią realną wartość umożliwiającą przetrwanie podczas przesileń historycznych, czy kryzysów gospodarczych. Jest to rzeczywista lokata kapitału a nie chwilowa wirtualna wartość, zapisana w rejestrach banków, które mogą zbankrutować. Z pokolenia na pokolenie mogą być przekazywane, jako rodzinny majątek i przedmiot dumy rodowej. Czym więc są owe, tak pełne zalet twory natury? Kamieniem szlachetnym określa się minerał, który posiada kilka następujących właściwości fizyko-chemicznych:
(i) piękny wygląd, barwa i połysk,
(ii) wysoka przezroczystość,
(iii) duża twardość,
(iv) znaczna odporność na czynniki chemiczne,
(v) wysoki współczynnik załamania światła,
(vi) silna dyspersja światła,
(vii) specyficzne efekty optyczne: brylancja, iryzacja, opalescencja, asteryzm.
Stąd, na miano kamieni szlachetnych zasługuje sobie zaledwie kilka najbardziej efektownych minerałów: diament, rubin, szmaragd, szafir, chryzoberyl i opal szlachetny. Kamienie mniej efektowne, o mniejszej twardości i trwałości, występujące częściej w przyrodzie, są określane mianem półszlachetnych. Należą do nich w szczególności takie minerały jak: topaz, granat, akwamaryn, chryzolit, turkus, cyrkon, turmalin, hiacynt, spinel, ametyst, kryształ górski czy morion.
Diamenty najlepszymi przyjaciółmi inwestorów
Diament to najcenniejszy kamień szlachetny. A przecież jest to węgiel, a dokładniej - jego odmiana alotropowa, wykrystalizowana w układzie regularnym, w kształcie ośmiościanu, dwunastościanu lub dwudziestoczterościanu. Diament to najcenniejszy kamień szlachetny. Nacisk 50 ton/cm2 oraz temperatura 1325 stopni Celsiusa we wnętrzu Ziemi przyczyniły się do wykrystalizowania struktur węgla w układzie regularnym dających najtwardszy minerał w przyrodzie. Nauka o kamieniach szlachetnych nazywa się gemmologią, a specjaliści - gemmologami. Marilyn Monroe uważała słusznie, że diamenty to najlepsi przyjaciele kobiet. Lecz czy tylko kobiet? Te szlachetne kamienie mogą stać się również przyjaciółmi niejednego inwestora.
Największy diament znaleziono w RPA w 1905 roku. Ważył on 3106 karatów i został podzielony na ponad 100 części. Wykonany z największej części brylant o wadze 530,2 karatów nosi nazwę Wielkiej Gwiazdy Afryki (Cullinan I) i zdobi berło królowej Anglii.
Diamenty używano już około 2,5 tysiąca lat temu w Indiach, jako element ozdób religijnych. Jednak ich zastosowanie, jako niezmiernie twardych narządzi datuje się od zarania ludzkości. Wzrost popularności diamentów nastąpił od XIX wieku.
Światowe roczne wydobycie diamentów przekracza 150 mln karatów, o wartości około 8 mld USD. Najwięcej tych kamieni wydobywa się na kontynencie afrykańskim. Równolegle z wydobyciem diamentów, rozwijana jest ich produkcja przemysłowa. Ten sposób produkcji diamentów ma ogromną przyszłość, gdyż zastosowanie tego kryształu w nowoczesnej technice jest coraz szersze. Niestety jest on bardzo drogi.
Największą kopalnią diamentów jest De Beers w Botswanie. Firma ta wywiera także decydujący wpływ na rynek diamentów w świecie. Największym odbiorcą diamentów są Stany Zjednoczone (35%), a następnie Hong Kong (26%) i Belgia (15%). Ceny diamentów zmieniają się w zależności od popytu oraz sytuacji ekonomicznej na świecie.
Najwyższej jakości diamenty pochodzą z Angoli, Namibii i Rosji. W następnej kolejności są diamenty z RPA, Botswany, Chin i Sierra Leone.
Inwestycje
Tradycje inwestycji w kamienie szlachetne wywodzą się z ekskluzywnego kręgu wtajemniczonych. Kilka bogatych rodów w Belgii, Holandii, USA (Nowy Jork), Izraelu, Południowej Afryce, Brazylii i Indiach było zaangażowanych w handel dużymi kamieniami szlachetnymi. Później ten krąg otworzył się na inwestorów, chcących partycypować w milionowych obrotach na aukcjach. Głównym powodem, dla którego nowa finansjera została dopuszczona do hermetycznego dotąd środowiska, była konieczność pozyskania nowych funduszy dla kontynuowania zakupów kamieni szlachetnych. We współczesnym świecie finansowym inwestycje w kamienie szlachetne należą do grupy inwestycji alternatywnych. Dają one ogromne możliwości dywersyfikacji i wzbogacenia portfela inwestycyjnego o nową jakość. Inwestycje te wymagają jednak odpowiedniej wiedzy oraz zachowania ostrożności. Cena kamienia zależy bardziej od jego indywidualnych cech a mniej od sytuacji na rynku tych minerałów.
O wartości brylantów decydują następujące cztery czynniki: masa, barwa, czystość, szlif, określane z języka angielskiego mianem "4C" (carat, colour, clarity, cut).
Carat (masa - ilość karatów). Wartość diamentów wzrasta nieproporcjonalnie do wagi. Na przykład cena jednostkowa za karat (1 ct = 0,200g) bezbarwnego, czystego brylantu ze szlifem okrągłym o całkowitej masie 1 ct wynosi 15 tys. USD, natomiast cena jednostkowa brylantu o takich samych cechach lecz o masie 3 ct kształtuje się już na poziomie 40 tys. USD. Zatem cały brylant 3-karatowy jest już wart 120 tys. USD.
Color (kolor, barwa). Kolory brylantów są oznaczane literami alfabetu od D do Z, rozpoczynając od idealnie bezbarwnej do największego nasycenia kolorem, najczęściej żółtym. Diamenty mogą być również o innych kolorach (różowy, niebieski, zielony, brązowy itp,). Najcenniejsze są diamenty bezbarwne.
Clarity (czystość). Idealnie czyste diamenty w przyrodzie to rzadkość. Tworzenie się struktury diamentu nie następowało w warunkach laboratoryjnych. lecz w środowisku naturalnym, gdzie znajdują się różne minerały oraz gazy. Stąd ich domieszki w postaci wtrąceń widocznych gołym okiem lub pod szkłem powiększających są obecne w większości wydobytych z ziemi diamentów. Czystość diamentów oznacza się symbolami (rozpoczynając od najczystszego):
FL, IF, VVS1, VVS2, VS1, VS2, SI1, SI2, I1, I2, I3.
Cut (cięcie, szlif). Diamenty w stanie surowym wyglądają nieefektownie. Dopiero mistrzowska ręka szlifierza wydobywa z nich życie, żar i ogień. Niepowtarzalne efekty to skutek wewnętrznego odbicia światła, wnikającego do wnętrza diamentu. Wielkiego doświadczenia wymaga ukształtowanie klejnotu tak, aby wydobyć zeń trójwymiarową głębię obrazu a wnikające do jego wnętrza światło, po wielokrotnym odbiciu się od jego ścian, zostało wyemitowane w wiązce pełnej refleksów i kolorów, niczym tęcza. Szlif okrągły, inaczej brylantowy, daje najpiękniejsze efekty wizualne. Brylanty z tym szlifem są najdroższe. Najbardziej znany, to szlif Tolkowskiego (idealny) z 57 fasetkami i taflą. Inne popularne szlify to: marquise, oval, emerald, pear shape, princess, trillion.
Od wieków ludzie zajmowali się poprawianiem cech diamentów. Wcześniej poprzez obróbkę termiczną a obecnie wykorzystuje się nowoczesną technikę, jak: napromieniowanie wysokoenergetyczne, obróbkę chemiczną czy laserową. Diamenty są również syntetycznie barwione, dokonuje się również zmian barw inkluzji. A wszystko po to aby stworzyć niepowtarzalny klejnot i uzyskać wyższą cenę.
Najwyższej jakości diamenty pochodzą z Angoli, Namibii i Rosji. Piękne diamenty są również z Południowej Afryki, Botswany, Chin i Sierra Leone.
Ceny diamentów i wyrobów z nich systematycznie wzrastają. Jest to skutek rosnącego popytu ze strony przemysłu jubilerskiego oraz nowoczesnych technologii oraz nieustabilizowana sytuacja polityczna w Izraelu, gdzie funkcjonuje wiele szlifierni i jedna z największych giełd brylantów. W szczególności duży wpływ na wycenę ma głębia i intensywność barw wydobywanych z brylantu. W ostatnich latach rosną również ceny diamentów kolorowych, o wysokiej czystości i masie powyżej 0,5 karata.
Stopa zwrotu z inwestycji w kamienie szlachetne może być wysoka, w szczególności, jeżeli zostanie zakupiony kamień surowy a następnie poddany cięciu i szlifowaniu. Intratną inwestycją może być okazjonalne nabycie kamienia w sytuacji, kiedy ceny rynkowe są na względnie niskim poziomie.
Większość centrów przerobu i handlu diamentami znajduje się w Belgii, Izraelu, Indiach i USA (Nowy Jork). Światową stolicą diamentów jest Antwerpia, gdzie jest szlifowanych ponad 50% wszystkich diamentów świata. W tym mieście znajduje się 1,5 tys. biur zajmujących się handlem diamentami. Zlokalizowane są w dystryktach Hoveniersstraat, Schupstraat, Rijfstraat i Pelikaanstraat. Udział Antwerpii w światowym handlu surowymi diamentami przekroczył 80 proc. Głównymi giełdami w Antwerpii są: Anwerp Diamond Bourse, Diamond Club, Vrijediamanthandel i Diamant Kring. Uzyskanie członkostwa tych giełd jest niezwykle trudne i wiąże się z wysokimi wymogami kapitałowymi. Diamenty można nabyć poprzez akredytowanego członka takiej giełdy, z którym negocjuje się warunki transakcji. Zawieranie transakcji poprzez giełdę jest pozbawione ryzyka oszustwa. Każdy może sprawdzić reputację pośrednika, który będzie uczestniczył w kupnie w jego imieniu wymarzonego klejnotu. Uznanym źródłem informacji o aktualnych cenach diamentów jest cennik Rapaport Diamond Report. Ponadto na swych stronach internetowych wielu sprzedawców zamieszcza interaktywne kalkulatory pozwalające oszacować wartość brylantu.
Inną formą inwestycji w kamienie szlachetne jest nabywanie akcji kopalń lub w kontraktów terminowych na surowce. Są to jednak inwestycje obarczone dużym ryzykiem, gdyż mamy tu do czynienia z ryzykiem funkcjonowania takiego przedsiębiorstwa i jego otoczenia. Ponadto zasoby takich kopalń są trudne do precyzyjnego oszacowania, a wiele z nich znajduje się w państwach o niestabilnych systemach politycznych, co rodzi możliwość ich nacjonalizacji lub przejęcia przez rebeliantów. Przykładem jest Birma, gdzie występują najlepsze rubiny. Jednak ze względu na niepokoje polityczne w tym kraju, największe kopalnie zaprzestały eksploracji tych minerałów.
Cenne lecz ryzykowne
Wysokiej jakości kamienie szlachetne niosą znaczne ryzyko inwestycyjne. Inwestując w kamienie szlachetne należy zdawać sobie sprawę ze specyfiki tych inwestycji i ryzyka. Jeżeli traktujemy inwestowanie poważnie, winniśmy być przygotowani na koszty profesjonalnej pomocy, nie zapominając przy tym, że stopa zwrotu jest zawsze związana z poziomem ryzyka.
Szczególnie wysokiej wartości, kamienie szlachetne charakteryzują się wysokim poziomem ryzyka inwestycyjnego, zależnego od szeregu różnych czynników. Doświadczeni gemmolodzy są ekspertami w określeniu tego ryzyka, lecz ich usługi są bardzo drogie. Podstawowe czynniki ryzyka związanego z inwestycjami w kamienie to:

- Subiektywność wyceny. Wycena wartości kamienia szlachetnego jest niezwykle trudna i obarczona możliwością popełnienia błędu. Eksperci zazwyczaj nie są zgodni, co do wyceny. Każdy kamień posiada indywidualne cechy fizyko-chemiczne i kształt nadany przez szlifierza. Kupując kamień najlepiej skonsultować się z kilkoma rzeczoznawcami. W przeciwieństwie do metali, nie ma jednolitego systemu kwotowania cen kamieni szlachetnych.
- Brak płynności rynku. Rynek kamieni szlachetnych jest zdecydowanie mniej płynny niż rynek finansowy, towarowy a nawet nieruchomości. Należy się liczyć, że inwestycja może okazać się dłuższa niż planowano, zanim znajdzie się odpowiedni nabywca Jeżeli każdy chce kupić tanio i sprzedać drogo to rozpiętość (spread) między ceną kupna i sprzedaży może być bardzo duża.
- Możliwość zniszczenia podczas obróbki. Szlifowane symetrycznie kamienie są znacznie więcej warte niż w stanie surowym. Jednak podczas operacji obróbki dochodzi czasami do rozpadu całego kamienia, co może mieć miejsce szczególnie w trakcie produkcji brylantów.
- Oszustwa. Kupując drogi klejnot trudno jest z całą pewnością stwierdzić, co się faktycznie kupuje. Wymaga to pomocy specjalisty w tej dziedzinie. Na rynku istnieje wiele substytutów kamieni szlachetnych. Obecnie na skalę przemysłową są produkowane diamenty syntetyczne czy cyrkonie. Należy mieć też na uwadze, że rozwój technologii stwarza możliwości dla produkcji coraz lepszych substytutów naturalnych kamieni.
Sposobem na zabezpieczenie się przed oszustwem jest skorzystanie z pomocy rzeczoznawcy oraz zawieranie transakcji poprzez licencjonowanego pośrednika. Każdy legalnie sprzedawany kamień posiada certyfikat autentyczności, najlepiej GIA.
Inwestując w kamienie szlachetne nie można mieć pewności, że za rok, pięć czy dziesięć lat otrzymamy wymarzony zysk. Nie należy inwestować w kamienie szlachetne, jeżeli nie posiadamy odpowiednich oszczędności lub inwestycji płynnych pozwalających na normalną egzystencję w trudnych okresach życia. Dlatego też, podejmując decyzję o sprzedaży kamienia szlachetnego należy brać pod uwagę potencjalne trudności przy poszukiwaniach odpowiedniego nabywcy, skłonnego zapłacić żądaną cenę. Jakie warunki muszą być spełnione, aby inwestycja w kamienie szlachetne była opłacalna? Najważniejsze z nich to:
(i) kupno kamienia po cenie hurtowej, a więc eliminując pośredników,
(ii) gwarancja, że otrzymamy to za co zapłaciliśmy,
(iii) zachowanie najwyższej ostrożności, szczególnie przy wybieraniu kamieni wysokiej jakości,
(iv) znalezienie nabywcy gotowego zapłacić znacznie więcej, niż cena hurtowa lecz mniej, niż cena detaliczna,
(v) pogłębianie wiedzy o kamieniach szlachetnych i ich rynku,
(vi) kupowanie kamieni tylko z pewnego źródła i z certyfikatem autentyczności,
(vii) odrzucenie chciwości i emocji.
Kupując surowy diament z przeznaczeniem do obróbki należy liczyć się ze znacznymi odpadami podczas cięcia i szlifowania. Mogą wynosić one od 1/2 do 2/3 pierwotnej wagi. Niewłaściwy kąt cięcia lub błąd w identyfikacji wewnętrznych naprężeń surowego diamentu mogą być przyczyną jego rozpadu na wiele, niskiej wartości, kawałków. Przekazując do obróbki surowy kamień należy uwzględnić również ryzyko jego podmiany na kamień o niższej jakości. Dlatego też, wybierając szlifierza, należy sprawdzić jego reputację.
Również nie należy ufać zapewnieniom sprzedawcy surowego diamentu, że oferowany nam kamień będzie po obróbce krystalicznie czysty. Wyegzekwowanie później obniżki ceny może być bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.
Kupując brylanty należy oglądać je od strony północnej i przy dobrym naświetleniu światłem dziennym. Tylko wtedy będzie widoczne prawdziwy blask kamienia. Aby zminimalizować ryzyko zakupu podróbki, należy kupować brylanty jedynie z certyfikatem.
Jest wiele instytucji certyfikujących na świecie, lecz najbardziej uznanymi są: Gemological Institute of America (GIA) oraz International Gemological Institute (IGI). W Polsce można skorzystać z usług rzeczoznawców wpisanych na listę Polskiego Towarzystwa Gemmologicznego.
Nowe wyzwanie
Inwestycje w kamienie szlachetne to prawdziwa sztuka, wymagająca specyficznej wiedzy i umiejętności, zupełnie odmiennych od tych, które są niezbędne przy zakupach papierów wartościowych lub innych aktywów.
Dla inwestorów, poszukujących wyrafinowanych i nowych obszarów dla swej inwestycyjnej działalności, kamienie szlachetne z pewnością mogą stanowić ciekawe wyzwanie, połączone dodatkowo z przyjemnością obcowania z magią najpiękniejszych tworów natury.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zarządzaj ryzykiem

Zarządzaj ryzykiem

Autorem artykułu jest Marcin Celej



Pozwól zyskom rosnąć, ograniczaj straty - to jedna z podstawowych zasad gry na giełdzie. Niniejszy artykuł pokazuje praktyczne aspekty zarządzania ryzykiem na giełdzie.

R jak Ryzyko

Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie literki R jak Ryzyko. Jeśli chcesz grać na giełdzie i nie zbankrutować przy byle okazji lepiej dobrze zapoznaj się z tym artykułem. Przeczytaj go nawet kilka razy.

Pozwól zyskom rosnąć, ograniczaj straty - to jedna z podstawowych zasad gry na giełdzie. Według tej zasady musisz ograniczać straty przy pomocy zlecenia STOP-LOSS oraz w żaden sposób nie ograniczać zysków z inwestycji. Powoli wyjaśnię jak to zrobić.

Zaplanuj najgorszy scenariusz.

Zanim kupisz jakąkolwiek spółkę obmyśl plan awaryjny, który wcielisz w życie w przypadku niepomyślnego obrotu spraw. Ustal jaką kwotę maksymalnie chcesz stracić na pojedynczej transakcji. Polecam do tego analizę wielkości portfela. Jeśli posiadasz 10 tys. zł na inwestycje w akcje załóż że w jednej transakcji ryzykujesz maksymalnie 1% tego portfela. Dzięki takiemu podejściu potrzebnych byłoby 100 błędnych decyzji inwestycyjnych żeby pozbyć się całej gotówki. Możesz oczywiście ryzykować więcej (lub mniej) i dzięki temu sterujesz prędkością ewentualnego upadku :). Na początek proponuję ryzykować 0,5% portfela i nigdy nie ryzykować w jednej transakcji więcej niż 2%. Mamy zatem 100 zł do stracenia (1% z 10 tys.). Nazwijmy te kwotę RK (Ryzykowana Kwota).

Do tego musisz założyć jakie ryzyko procentowe chcesz ponosić przy zakupie konkretnej spółki. Nazwijmy to ryzyko R (jak ryzyko). Na razie, na potrzeby naszego przykładu przyjmijmy, że nasze ryzyko dla zakupu akcji spółki REMAK wynosi 7% (R = 7%). Oznacza to, że jeśli spółka spadnie o 7% to się jej automatycznie pozbędziemy przy pomocy zlecenia STOP-LOSS. Dla potrzeb przykładu załóżmy, że spółka REMAK ma dzisiaj wartość 20 zł. Przyjmując nasze ryzyko mamy:

20 zł * 7% = 1,40 zł - o taką kwotę może spaść nasza spółka przy takim ryzyku. Nazwijmy te kwotę RNA (Ryzyko na Akcję)

Oznacza to, że musimy zadeklarować zlecenie STOP-LOSS z kwotą 18,60 zł (20 zł - 1,40 zł).

Jeśli przyjmiemy zarządzanie ryzykiem, za nasz mechanizm zabezpieczeń, to po zakupie akcji po 20 zł od razu złożymy zlecenie zabezpieczające przed spadkiem na poziomie 18,60.

Ryzyko wyznacza wielkość pozycji

Mamy zatem wyliczoną wartość o jaką może nam spaść cena pojedynczej akcji (RNA). Wiemy również, że maksymalnie na tej transakcji stracimy 100 zł (RK). Mając te dwie wartości oraz aktualną cenę akcji jesteśmy w stanie wyliczyć ile powinniśmy kupić akcji aby zmieścić się w tych ograniczeniach. Skorzystajmy ze wzoru:

WP = RK / RNA

WP - jest to Wielkość Pozycji. Czyli ile akcji mamy kupić. Podstawmy do tego wzoru nasze liczby:

WP = 100 / 1,40 = 71,4286

Powinniśmy zatem kupić 71 akcji spółki REMAK przy cenie aktualnej 20 zł, ryzyku 7% i ryzykowanej gotówce równej 100 zł (1% portfela). Na te 71 akcji przeznaczymy 71*20 zł = 1420 zł. Tę kwotę będziemy nazywali K (Kapitalizacja). Nie ryzykujemy jednak utraty całości tych pieniędzy. Ryzykujemy jedynie 100 zł. Żeby zainwestować całą gotówkę (10 tys.) potrzebujemy około 7 tego typu transakcji. Jeśli jednak zaczynasz grę na giełdzie to zacznij od jednej i nigdy nie posiadaj więcej niż 3 różnych spółek w portfelu.

Zauważ drogi czytelniku do czego doszliśmy. Mamy "względne" bezpieczeństwo na bezwzględnym rynku. Zaczynając grę możesz założyć, że próbujesz tej metody dopóki nie stracisz 1000 PLN (10% portfela). Będzie to wymagało 10 błędnych transakcji (każda z ryzykiem 1% portfela) lub 20 transakcji przy ryzyku 0,5% portfela.

Podsumujmy naszą transakcję:

Portfel: 10 000 zł
Ryzyko portfela: 1%
Ryzykowana Kwota (RK): 100 zł
Cena akcji: 20 zł
Ryzyko (R): 7%
Ryzyko na Akcję (RNA): 1,40 zł
Stop-Loss: 18,60 zł
Wielkość pozycji (WP): 71
Kapitalizacja (K): 1420 zł

Ale co dalej?

Kroczące zlecenie STOP

Przy zakupie akcji podjęliśmy decyzję o ryzyku R=7% i tego się trzymajmy dalej. Oznacza to, że każdego dnia (po zakończeniu sesji) składamy kolejne zlecenie STOP-LOSS odległe o 7% od maksymalnego kursu z danego dnia. Czyli składamy zlecenie zabezpieczające na dzień następny na podstawie dnia poprzedniego. Postępujemy tak jedynie w przypadku gdy kurs maksymalny poszedł w górę porównując do dnia poprzedniego. Chodzi o to, że nasza linia obrony (STOP-LOSS) nie powinna opadać. Poniżej przykład takiej linii obrony, która rosła wraz ze wzrostem wartości akcji i w momencie spadku kursu pozostała na niezmienionym poziomie aż do uruchomienia transakcji STOP-LOSS (przecięcie linii obrony z wykresem pokazującym ceny akcji - biała świeca).

clip-image0024

Nie ograniczaj zysków

Metoda ta ma niejako wbudowane nieograniczenie zysków żadną wartością od góry. Jeśli spółka będzie rosła w nieskończoność to linia obrony również. Niestety żadne akcje nie rosną wiecznie zatem linia obrony pozwoli nam zachować nasze zyski (oczywiście jeśli dojdą one do odpowiedniego poziomu).

Jeśli chcesz wiedzieć więcej to zapisz się na darmowe szkolenie z podstaw gry na giełdzie.

---

Autorem artykułu jest Marcin Celej, twórca serwisu cioswnos.pl, poświęconego szeroko rozumianemu rozwojowi osobistemu (w tym rozwojowi finansowemu).


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Abc Biznesu. Podstawy Giełdy.

Abc Biznesu. Podstawy Giełdy.

Autorem artykułu jest Tomasz Dominik



Wyobraź sobie dzisiaj siebie w roli maklera giełdowego, albo człowieka, który z tego żyje. Nie możesz powierzyć swojego losu jakimś papierkom jeśli nie znasz podstawowych pojęć!
Akcje i obligacje! Co to jest?

Akcje i obligacje są podstawowymi na giełdzie warszawskiej papierami wartościowymi. Akcje to świadectwo posiadania udziału w przedsiębiorstwie ( oczywiście mając ich niewielką ilość nie możesz myśleć, że przejmiesz firmę, ale udziałowcem jesteś.) Sprzedaż akcji jest jedną z metod pozyskiwania funduszy na rozwój firmy. Posiadacz akcji ma prawo do wyboru władz spółki oraz prawo uczestnictwa w podziale majątku firmy w wypadku jej likwidacji.
Wyróżniamy akcje:

Zwykłe: Które upoważniają właściciela, proporcjonalnie do liczby posiadanych akcji, do stosowania w sprawach wyboru rady nadzorczej, kierunków rozwoju spółki oraz do udziału w wypracowanych zyskach.

Uprzywilejowane: typ akcji przyznawanych zazwyczaj w momencie zakładania spółki akcyjnej jej założycielom. Uprzywilejowanie akcji, określone w statucie każdej spółki, może przyjmować dwie podstawowe formy: wielokrotności głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy i/lub wysokości i regularności wypłacanej dywidendy. Na jedną akcję uprzywilejowaną może przypadać na walnym zgromadzeniu kilka głosów (nie więcej jednak niż 5), dywidenda może być stała (niezależna od wielkości osiągniętego przez spółkę zysku), wyższa niż w przypadku akcji zwyczajnych i wypłacana często również za okresy, w których walne zgromadzenie nie przyzna jej akcji zwyczajnym lub spółka poniesie stratę.

Obligacje: Papiery wartościowe, emitowanie przez ,,SP’’. Najpowszechniejsze na rynku są obligacje skarbowe, czyli swego rodzaju pożyczka zaciągnięta przez ,,SP’’ u inwestorów, którymi są głównie obywatele i instytucje finansowe. W celu zachęcenie inwestorów do zakupu obligacji często sprzedawane są one po cenie niższej niż suma, na jaką opiewają. Jest to sprzedaż z tak zwanym dyskontem.

Obligacje przedsiębiorstw są dla inwestorów obciążone zwiększonym ryzykiem, grożącym utratą pieniędzy w wypadku niewypłacalności firmy, która je wyemitowała. Warto zawsze przed podjęciem decyzji sprawdzić kondycję finansową firmy.

---

www.czasnainwestycje.wordpress.com


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Co to są kontrakty terminowe? - Ogólna charakterystyka

Co to są kontrakty terminowe? - Ogólna charakterystyka

Autorem artykułu jest Artur Wolyn



Kontrakty terminowe - umowa pomiędzy dwiema stronami, z których jedna zobowiązuje się do nabycia a druga do sprzedaży w ściśle określonym, przyszłym terminie po ściśle określonej w momencie zawarcia transakcji cenie, określonej ilości wystandaryzowanego instrumentu bazowego lub dokonania równoważnego rozliczenia finansowego.

Kontrakty terminowe, typu financial futures, do których należy kontrakt na WIG20 notowane na GPW, nie opiewają na towar fizyczny, lecz na waluty, papiery wartościowe, depozyty bankowe o stałym oprocentowaniu, czy w końcu na indeksy giełdowe. Jak wynika z powyższej definicji, w transakcji uczestniczy nabywca i sprzedawca kontraktu, których zapatrywania na przyszłą wartość instrumentu bazowego są odmienne.

Nabywca kontraktu dokonując inwestycje w pozycję długą (kupując kontrakt), zobowiązuje się i jednocześnie nabywa prawo do odebrania, kupienia, w przyszłości określonej ilości instrumentu bazowego po określonej cenie. Nabycie kontraktu stanowi więc zobowiązanie się do określonego działania w przyszłości. Nabywca kontraktu liczy, iż cena instrumentu bazowego w przyszłości będzie wyższa, od tej po jakiej zobowiązał się go odebrać, nabywając kontrakt terminowy i zrealizuje zysk wynikający z różnicy między ceną instrumentu bazowego w dniu wykonania kontraktu a ceną zadeklarowaną w kontrakcie. Nabywca kontraktu będzie miał bowiem prawo i obowiązek kupienia instrumentu bazowego po określonej cenie w dniu wygaśnięcia kontraktu. Jeżeli więc cena na rynku kasowym będzie wyższa, niż ta po jakiej inwestor zobowiązał się kupić instrument nabywając kontrakt, to w dniu wygaśnięcia kontraktu będzie mógł nabyć instrument bazowy po cenie niższej wynikającej z kontraktu i sprzedać drożej na rynku kasowym realizując zysk. Jeżeli zaś cena na rynku kasowym będzie niższa od ustalonej w kontrakcie wówczas posiadacz długiej pozycji poniesie stratę.

Sprzedawca kontraktu zajmując pozycję krótką (sprzedając kontrakt), zobowiązuje się a zarazem nabywa prawo do dostarczenia, sprzedania, określonej ilości instrumentu na który opiewa kontrakt po określonej cenie w określonym momencie w przyszłości. Sprzedawca kontraktu podobnie jak nabywca zobowiązuje się do podjęcia ściśle określonego działania w przyszłym terminie. Sprzedawca kontraktu w odróżnieniu od nabywcy zakłada, że przyszła cena instrumentu bazowego będzie niższa od ceny po jakiej zobowiązał się dostarczyć instrument bazowy zgodnie z warunkami kontraktu. Jeżeli jego przewidywania się sprawdzą i cena na rynku kasowym będzie niższa od ustalonej w kontrakcie, to posiadacz pozycji krótkiej będzie mógł kupić papiery taniej na rynku natychmiastowym i sprzedać drożej wykonując swoje zobowiązania wynikające ze sprzedaży kontraktu. Jeżeli natomiast cena instrumentu bazowego ustali się na poziomie wyższym od ustalonego w kontrakcie, klient wykonując swoje zobowiązanie poniesie stratę. Będzie zmuszony kupić instrument bazowy na rynku kasowym drożej i odsprzedać taniej wykonując swoje zobowiązanie wynikające z kontraktu.

Poniższe przykłady obrazują zasadę funkcjonowania kontrakty terminowe zarówno z punktu widzenia inwestora zajmującego pozycję długą jak i pozycję krótką. Dokonując wyliczeń przyjąłem zasadę odnoszenia ceny z rynku kasowego do ceny ustalonej w kontrakcie, stąd też w przypadku gdy cena na rynku kasowym jest niższa od ceny ustalonej w kontrakcie otrzymujemy wartość ujemną, która w przypadku nabywcy kontraktu oznacza jego stratę a w przypadku sprzedawcy zysk.
---

Bstok Investments - inwestycje w kontrakty terminowe WIG20 notowane na GPW


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Fundusze Inwestycyjne - poradnik Inwestora

Fundusze Inwestycyjne - poradnik Inwestora

Autorem artykułu jest Tomasz Dominik



Czym są fundusze inwestycyjne, jak działają, jakie są ich rodzaje?

Fundusze inwestycyjne (dawniej fundusze powiernicze) są instytucjami tzw. zbiorowego inwestowania, których wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie zebranych publicznie środków pieniężnych w określone papiery wartościowe i inne prawa majątkowe, przy zachowaniu zasady ograniczania ryzyka inwestycyjnego.

Fundusze inwestycyjne dzielą się na zamknięte i otwarte:

Fundusze otwarte: charakteryzują się zmienną liczbą uczestników i zmienną ilością inwestowanych środków. Chcący inwestować nabywa najczęściej poprzez biuro maklerskie jednostki uczestnictwa. Wycofanie się z funduszu polega na odkupieniu przez fundusz jednostek i ich umorzeniu. Cenę, jaką otrzymuje inwestor, wylicza się na podstawie aktywów netto funduszu w przeliczeniu na jedną jednostkę.

Fundusze zamknięte : emitują certyfikaty depozytowe, które są przedmiotem obrotu giełdowego i nie podlegają odkupieniu przez fundusz. Polityka inwestycyjna prowadzona przez te fundusze jest bardziej ryzykowana i swobodniejsza niż w przypadku funduszy otwartych. Możliwe jest na przykład inwestowanie dodatkowo w udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, waluty, transakcje terminowe oraz prawa pochodne od praw majątkowych będących przedmiotem lokat.



Ze względu na cele inwestycyjne wyróżnia się cztery grupy funduszy inwestycyjnych:

* Fundusze akcyjne (agresywnego inwestowania) – większa część aktywów jest ulokowana w akcjach; są to fundusze dające największe zyski, ale przy zwiększonym ryzyku.
* Fundusze zróżnicowane – w portfelu tych funduszy akcje mają udział ok. 30%, a resztę stanowią obligacje i bezpieczne papiery skarbowe.
* Fundusze rynku pieniężnego – fundusze lokujące środki w krótkoterminowe papiery wartościowe, lokaty międzybankowe, bony pieniężne.
* Fundusze obligacji – fundusze lokujące środki w obligacje najczęściej skarbowe, czyli bardzo bezpieczne. Istnieją jednak fundusze, które inwestują w obligacje przedsiębiorstw tzw. obligacje śmieciowe, gdzie zysk może być bardzo duży, ale przy gwałtownie rosnącym ryzyku.


---

www.czasnainwestycje.wordpress.com


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl